Debuut
Monday, May 21, 2007
Sportief gezien ben ik even aan het afbouwen. Na een goede tweede helft van het voorjaar ben ik nu bewust minder hard gaan trainen. De trainingen op de baan sla ik de komende weken over en ik beperk het trainen tot een rondje met Huub in de pauze en af en toe zelf een duurloopje. De boog kan niet altijd gespannen zijn, en na deze periode van ingelaste rust wil ik na de vakantie de draad weer oppakken.
Toch is er af en toe nog een opleving. Neem nu afgelopen donderdag (Hemelvaartsdag). 's-Ochtends was ik al vroeg op het handbalveld. Hier vind ieder jaar een groot PSV handbal toernooi plaats. Naast Robin moest ook Bjorn zijn opwachting maken tijdens het toernooi: hij was gevraagd om de mini's te komen versterken. In een woord: geweldig. Niet het spel, want daar snapte hij niks van. Maar het enthousiasme was geweldig. Hij holde mee naar voren en achteren, hij juichte als de tegenstander miste en als PSV een doelpunt maakte. Hij rende precies tot de cirkel en bleef daar vervolgens stokstijf staan om te verdedigen. Met zijn handen omhoog probeerde hij de tegenstander in verwarring te brengen. Op een bepaald ogenblik kreeg hij zelfs een bal, via zijn neus, in zijn handen. Vragend keek hij mij aan: "Wat moet ik er nu mee doen?". Mijn antwoord "weggooien" geeft meteen een van de dillema's van sport aan: hard werken om iets te veroveren, om het vervolgens weer meteen af te geven. Rare jongens, die sporters.
Nadat het handbal toernooi een beetje op gang was gekomen werd het tijd voor mijn sportieve prestatie op Hemelvaartdag. Jaarlijks organiseert Olympia in en om onze wijk (Achtse Barrier) een hardloopwedstrijd. Ik koos dit jaar weer voor de 10km. Veel PSV'-ers waren present. Vooraf wat gebabbeld met Maurice, Haroldinho, Fred, Vita en Martijn. Ook bekende van andere wedstrijden zoals Ad, Mirjam, Rudolf en de collega's Pieter en Ton waren van de partij. Erg gezellig allemaal. Tot mijn schrik bemerkte ik dat ik bijna geen tijd over had om goed in te lopen, teveel gekletst. Twee korte versnellingen later stond ik aan de start.
Lekker hard gestart, en de eerste 2 km waren snel voorbij. Ik had geen idee van de tijd, want ik kijk tegenwoordig niet meer op mijn horloge (zet hem soms niet eens aan). Tussen 3 en 6 km heb ik het wat rustiger aan gedaan. Ik bleef op een paar meter van mijn voorganger hangen, en ik had niet het idee dat ik harder kon. Echter, toen een groepje mij inhaalde ben ik aangehaakt. Het vreemde was dat het in het groepje leek of ik langzamer liep. Maar dat was niet zo, want mijn voorganger werd in no-time ingehaald en achter gelaten. De klim over de snelweg (Huizingalaan) is altijd een scherprechter. Ik had me voorgenomen om in de afdaling te versnellen, en dat lukte wonderwel. Op de rotonde stonden Jacqueline en Timo me aan te moedigen. In de laatste kilometer merkte ik dat ik snel inliep op mijn voorgangers. Toen ik de laatste bocht omkwam zag ik dat er een "3" als eerste cijfer op de klok stond, en ik zette nog eens extra aan. Uiteindelijk kwam ik in 39:55 over de finish, een nieuw PR was mijn deel.
Gisteren was er het communiefeest van mijn petekind: Sidney. Omdat ik gevraagd was om wat foto's te maken was ik al vroeg naar Swalmen getogen. Om 10:00 uur moesten alle kinderen zich verzamelen en vertrokken ze onder begeleiding van het fluiterkorps naar de kerk. Het is altijd een mooi gezicht om al de kinderen in van die mooie pakjes te zien paraderen. Ook Sidney was "sjiek" aangekleed en moeders had zich flink uitgeleefd op het kapsel. Het resultaat mocht er zijn. De kerkdienst duurde maar liefts 90 minuten, en dat was best lang voor Bjorn. Hij had honger en liet dat merken ook. Toen hij geld kreeg om op de collecte schaal te doen, vroeg hij zich hardop af of hij er dan ook iets te eten voor terug kreeg. Nee, was het antwoord en verbaasd probeerde hij nog: "misschien iets te drinken dan?". Helaas.
Omdat hij te jong is om de communie te ontvangen (het enige dat eetbaar is tijdens een dienst) ving hij daar ook bot. Hij kreeg een kruisje op zijn hoofd, en daar moest hij het mee doen. Hij bleef nog even staan, please.... vormden zijn lippen maar het mocht niet baten. Intussen had Sidney al haar eerste communie ontvangen en was de dienst bijna afgelopen.
Na afloop zijn we naar Linne gegaan om het feest te vieren. Het huis in Swalmen is wat klein maar in Linne, waar de vriend van Karin woont, was plek genoeg. Hier de rest van de dag drinkend en etend doorgebracht.
posted by Peerke @ 9:22 AM,
2 Comments:
-
At 8:29 PM,
said...
-
ha die Peter,
Gefeliciteerd met je PR! Wat geweldig dat je in korte tijd zulke persoonlijke records kunt lopen. Klasse!
Groetjes
Alfons -
At 9:18 AM,
said...
-
Ha Peerke
Ben je met je weblog ook aan het afbouwen?
Kom op hè, uit die dip!!
