;

"Het valt allemaal mee, als ik zo rond kijk ben ik niet te zwaar." Maar de weegschaal liegt niet: 102,5 kg gaf de weegschaal aan. Twee jaar niets doen betaald zich uit. Wat nu? De keuze viel op hardlopen om er iets aan te doen. Nadat ik enkele kilo's kwijt was, kreeg ik er verdorie nog plezier in ook..... In deze weblog verhaal ik regelmatig over mijn avonturen op loopschoenen. Daarnaast biedt deze weblog mij ook de mogelijkheid om enkele annekdotes over mijn opgroeiende kidz vast te leggen.



Lunch

Vanochtend was hij er ineens weer. Na een afwezigheid van een drie-tal maanden was mijn kamer genoot weer terug in Eindhoven. Hij had zojuist een klus in Groningen afgerond en keerde nu terug naar het oude nest in Eindhoven: gebouw VA op het complex Vredeoord. Ergens in april had Ad, want zo heet hij, uitgenodigd voor een lunch. Echter, telkens kwam er iets tussen en na zijn verbanning naar Groningen kwam er van het uitstel .. afstel. Zo leek het tenminste. Echter, koud binnen nodigt hij mij uit om samen de lunch te gebruiken in de Luytervelde te Acht. Dit is een erg sjieke tent waar Ad vaker vertoeft. Omdat ik zulke gelegenheden (het voorgerecht is er duurder als het hoofdgerecht bij de restaurants waar ik normaal kom) normaal niet betreedt, schept hij er een genoegen in om daar naar toe te slepen.

Zo kan het dus zijn dat ik op een gewone maandagmiddag als voorgerecht een Taartje van kalfswang-rilette bedekt met dungesneden ganzenlever en truffel, geserveerd met een siroop van aceto balsamico en truffel-olie eet. Als hoofdgerecht werk ik een combinatie van rose gebakken kalfshaas en gebraiseerde kalfswang en buikspek, geserveerd met schorseneren en een romige saus van jonge morieljes naarbinnen. En omdat een lunch zonder dessert geen lunch is sloot ik dapper af met een romige ijsparfait van witte chocolade gecombineerd met passievruchten en mango, geserveerd met een coulis van exotisch fruit met vanille. Een glaasje rode wijn van het huis maakte het helemaal af. Da's toch wel wat anders als de boterhammetjes met pindakaas, hagelslag en cervelaat die ik bij me had, en vervolgens in de kliko zijn beland. Over de rekening hoefde ik me niet druk te maken, die was voor Ad. Pffff.....

Qua lopen is het nog niet geweldig. Een rustige loop lukt wel en daar laat ik het deze week dan ook bij.

Omdat ik zelf niet kon lopen heb ik van de nood een deugd gemaakt en ben ik gisteren foto's gaan maken bij de Airborneloop. Deze jaarlijks terugkerende loop staat in het teken van de bevrijding van Eindhoven. Ieder jaar lukt het de organisatie weer om een nog levende soldaat uit die tijd op te duikelen die dan vervolgens het startschot mag lossen. Hieronder een aantal foto's:

Twee oorlogsveteranen die zichtbaar genoten van de verdiende aandacht

De start met Haroldinho (435) prominent in beeld

Rene, Rik en de later winnaar Antonio

Ton en Fred lekker ontspannen lopend, en toch snel.....

Ad, een veelvraat als het op lopen van wedstrijden aankomt (en nog erg snel)

Meester Rudolf kom ik (samen met zijn vrouw) bijna iedere wedstrijd tegen

Al lopend jongleren, knap. Bij de finish had hij al zijn ballen nog :-)

posted by Peerke @ 9:25 PM,

0 Comments:

Post a Comment

<< Home