;

"Het valt allemaal mee, als ik zo rond kijk ben ik niet te zwaar." Maar de weegschaal liegt niet: 102,5 kg gaf de weegschaal aan. Twee jaar niets doen betaald zich uit. Wat nu? De keuze viel op hardlopen om er iets aan te doen. Nadat ik enkele kilo's kwijt was, kreeg ik er verdorie nog plezier in ook..... In deze weblog verhaal ik regelmatig over mijn avonturen op loopschoenen. Daarnaast biedt deze weblog mij ook de mogelijkheid om enkele annekdotes over mijn opgroeiende kidz vast te leggen.



Marathon Day - dag 3 (zondag 9 april)

Thursday, April 13, 2006

Om 5:50 uur sta ik op om een snelle douche te nemen. Met het hotel hebben we kunnen regelen dat we al om 6:30 uur kunnen ontbijten (geweldige service). Na lang wikken en wegen besluit ik in de korte broek te gaan lopen, Huub gaat in tights.


De grootste vijand van een loper zijn de darmen. Die moeten leeg voordat je aan een wedstrijd begint. Met veel moeite ben ik al twee keer naar de WC geweest, voordat we om 7:30 uur naar de start lopen. Het is er al druk en we lopen meteen het startvak in: dat wil zeggen Huub in het gele vak en ik in het blauwe vak. Het wachten begint. Bij de ingang van het startvak kreeg iedere loper een geel marathon hoedje. Het is de bedoeling dat iedereen tijdens de start dit hoedje opzet, om zo een gele zee van lopende mensen te vormen.
Tegen 8:15 uur voel ik de eerste aandrang om naar het toilet te gaan alweer komen. Ik kan echter nergens naar toe. Het gaat wel weer over, praat ik mezelf moed in. Om 8:45 uur is het zover. Gezamelijk wordt er door 35.000 man/vrouw in het frans afgeteld van 10 naar 1. Na een kleine 3 minuten passeer ik de startstreep en is mijn tweede marathon eindelijk begonnen. Het begin gaat lekker en ik kan redelijk doorlopen. De eerste km gaat in 4:47 min en na 5 km ben ik 23:30 min onderweg. Niet te langzaam, zeker niet te snel. Maar dan begint de aandrang serieuzer te worden en de eerste buikkrampen volgen al. Het komt wel goed, denk ik bij mezelf. De 10 km worden net binnen de 48 minuten afgelegd. Dat moet beter kunnen en de bij de 15 km is er een minuutje afgehaald (1:12 min). Echter, nu beginnen de maag krampen wel heel erg op te spelen. Even overweeg ik om langs de weg te gaan zitten en mijn achterste met het marathon petje af te vegen. Deze gedachte laat ik maar snel varen, maar ik raak wel in een behoorlijke dip en voel me steeds zieker worden. Bij de 18 km gaat het niet meer en ga ik op zoek naar een toilet. Wonder boven wonder staan er twee mobiele toiletten opgesteld, die echter bezt zijn. Wachten dus. Als ik uiteindelijk van het toilet afkom heb ik een kleine 3 minuten van mijn tijd verspeeld.

De 21,1 km gaan in 1:45:00 min. Weg mijn voorsprong op het voorgenomen schema. We lopen door en halen de 30 km in 2:30:00. Het gaat nu moeilijk, mijn maag blijf opspelen en nu begint ook mijn linkervoet weer pijn te doen. Het is niet mijn dag, zoveel is wel duidelijk. Nu moet ik proberen het verlies te beperken en tevreden zijn met het uitlopen. Uiteindelijk finish ik na een slopend laatste uur in 3:39:42.

Lessons learned:
- loop nooit een marathon met als doel een goede tijd in een aantrekkelijke stad;
- dagen voor de marathon zijn om te rusten, en niet om de toerist uit te hangen;
- neem je voeding serieus: alleen hamburgers met friet eten is niet aan te raden;
- als je niet 100% bent is het leveren van een prestatie onmogelijk;
- en als laatste: heb er geen spijt van als je je niet gehouden hebt aan het bovenstaande :-)

De laatste regel zorgt er voor dat ik er toch een goed gevoel aan over hou. Ik heb genoten van Parijs en daarbij een marathon gelopen.

Na de finish snel naar het hotel gegaan en naar huis gebeld. Daar hadden ze flink meegeleefd en zich een beetje zorgen gemaakt over het verval. Na een lekkere douche en een korte rust (op het bed naar een stukje Parijs-Roubaix kijken) zijn we weer de toerist gaan uithangen.

Met de metro zijn we naar La Defense gegaan (nieuw zakendistrict van Parijs). Met de lift zijn we de Grand Arch opgegaan. De hoog gespannen verwachtigingen vielen een beetje tegen. Het uitzicht was niet zoals we verwachten. De ruimte waar we vrij konden rondlopen was door rennovatie werkzaamheden beperkt. Nadat ik een bezoek aan het toilet gebracht had zijn we weer afgedaald. Halverwege de esplanade (een soort boulevard) kreeg ik een koortsaanval. Een toiletruimte in de buurt was erg wenselijk. Gelukkig was er een mall in de buurt waar de plaatselijke hamburger gigant open was.
Omdat ik me beroerd bleef voelen zijn we naar het hotel terug gekeerd.



Later op de avond zijn we nog richting de Seine gelopen waar we uiteindelijk op een bankje onder Eifeltoren genoten hebben van het licht spektakel.

posted by Peerke @ 11:08 AM,

3 Comments:

At 9:14 PM, Anonymous Anonymous said...

OVERVERMOEIDHEID dus heten die verschijnselen.........grote "ver-standige"broer van me..... De analyse is scherp, wat o.a. het eten betreft nu nog proberen om het toe te passen !!!!!!

 
At 11:31 PM, Anonymous Anonymous said...

Toch een mooie tijd! Ik moet 'm nog maar eens zien te lopen ;-)

 
At 5:06 PM, Anonymous Anonymous said...

Very cool design! Useful information. Go on!
» » »

 

Post a Comment

<< Home