;

"Het valt allemaal mee, als ik zo rond kijk ben ik niet te zwaar." Maar de weegschaal liegt niet: 102,5 kg gaf de weegschaal aan. Twee jaar niets doen betaald zich uit. Wat nu? De keuze viel op hardlopen om er iets aan te doen. Nadat ik enkele kilo's kwijt was, kreeg ik er verdorie nog plezier in ook..... In deze weblog verhaal ik regelmatig over mijn avonturen op loopschoenen. Daarnaast biedt deze weblog mij ook de mogelijkheid om enkele annekdotes over mijn opgroeiende kidz vast te leggen.



Alfahulp

Na een dagje rust op maandag, heb ik op dinsdag weer een rondje tijdens de pauze van mijn werk hard gelopen. Samen met Huub in een lekker (soms te hard) tempo even de sores van je af lopen. Vandaag staat de Grote Beekloop op het programma. Ik ga proberen om 12 km te voltooien in een "fun" tempo. We zien morgen wel of dat gelukt is. Voorafgaand aan de loop moet ik nog helpen als parkeerwacht: er dus voor zorgen dat de deelnemers netjes de auto parkeren op aanwijzing van mij. Hmmm.

Carla is vandaag officieel aangenomen als Alfahulp. Een "alfahulp", niet te verwarren met een bediende in een Alfa garage, gaat bij hulpbehoevende mensen in huis een soort "heitje voor een karwijtje" doen. Nadat ze door Zuidzorg gekoppeld is aan een kandidaat moet ze op intake gesprek. Tijdens dit gesprek worden afspraken gemaakt over de uren, werkzaamheden, tijdstippen maar ook wordt er gekeken of het klikt. Na afloop van de werkzaamheden moet de klant kontant de gewerkte uren uitbetalen aan de alfahulp. Belasting technisch heeft de alfahulp eenzelfde status als een free-lancer (alleen is het uurloon ietsjes anders...). Dat betekent dat men eens per jaar een afdracht aan de belasting moet doen, te weten: 34,15 % over het belastbaar bruto inkomen en 4,4% zorgpremie over het totale bruto inkomen. Geen vetpot, maar je bent van de straat af.

Gisterenavond nog gekeken naar een dramaserie over proces van Neurenberg. Deze serie, bestaande uit twee delen, werd op de VRT uitgezonden. Tijdens het kijken naar deze serie werd opnieuw pijnlijk duidelijk dat de echte beelden het duidelijkst spreken. In het begin van de serie werd veel gesproken over de misdaden. Indrukwekkend was het voorgelezen ooggetuige verslag van een Duitse aannemer die in de Oekraine door de Duitsers te werk gesteld was. Maar het eerste deel eindigde met een vertoning van een film in de rechtzaal. Deze film was door de bevrijders van de concentratie kampen gemaakt en vertoonde ZEER schokkende beelden. Naast een verhaal over de werkelijkheid zag je nu ook de werkelijkheid. Met tranen in mijn ogen heb ik de film bekeken, en inderdaad af en toe mijn hoofd afgedraaid en de andere kant opgekeken. Sommige zaken zijn niet te begrijpen, en het gebeurd nog steeds in deze wereld.

posted by Peerke @ 2:17 PM,

0 Comments:

Post a Comment

<< Home