;

"Het valt allemaal mee, als ik zo rond kijk ben ik niet te zwaar." Maar de weegschaal liegt niet: 102,5 kg gaf de weegschaal aan. Twee jaar niets doen betaald zich uit. Wat nu? De keuze viel op hardlopen om er iets aan te doen. Nadat ik enkele kilo's kwijt was, kreeg ik er verdorie nog plezier in ook..... In deze weblog verhaal ik regelmatig over mijn avonturen op loopschoenen. Daarnaast biedt deze weblog mij ook de mogelijkheid om enkele annekdotes over mijn opgroeiende kidz vast te leggen.



Doktersbezoek

Toch even snel een bezoekje gebracht aan de dokter ivm de afwijkende hartslag van de afgelopen tijd. Gelukkig heeft de dokter me gerust kunnen stellen. De pijn in de borststreek wordt veroorzaakt door de diepe borstspier. Het op "hol" slaan van het hart is waarschijnlijk veroorzaakt door gebrek aan slaap. Ik slaap namelijk zeer slecht de laatste tijd. Ik ben erg veel wakker, en daardoor raak je uitgeput. De bloeddruk was iets te hoog maar niet verontrustend, dus dat zit wel goed. Omdat ik veel sport moet ik wel mijn hartslag wat beter in de gaten houden.

De nazomer heeft weer flink toegeslagen, net zoals vorig jaar. Ik vind het fantastisch om er in rond te wandelen, maar hardlopen gaat me minder goed af. Zaterdag een korte duurloop met 3 * 5 min tempo gedaan. Het eerste stuk van de ronde heb ik met een aantal lopers van groep 3 meegelopen. Jolanda, Magda en Corne hadden samen met Carla afgesproken om ruim 15 km te gaan lopen. Na een paar km ben ik in mijn eigen tempo doorgelopen. Op zondag een zeer rustige duurloop gedaan. Met één blik op de hartslagmeter en de andere op de weg een rondje van 15-16km gelopen. De hartslag kwam niet boven de 130, het tempo trouwens niet boven de 11 km/u. Na 1:22 weer was ik weer terug.

De combinatie avondeten en Bjorn is geen gelukkige combinatie. Met een flinke regelmaat vertikt hij het om zijn avond eten op te eten. Alle trucjes en dreigementen ten spijt.... meneer eet het niet op. "Als je je eten niet op eet moet je meteen naar bed!", zeggen we. "Ok", antwoordt hij, en hij zit al op de trap. Vandaag was het weer zover. Carla had moed verzameld om hem het eten te voeren. Echter, toen het gewenste resultaat uitbleef leek het meer op het eten door de strot duwen dan op geduldig voeren. Toen Carla kwaad een groot stuk bloemkool in zijn mond perste spuugde hij het meteen uit. Je zag hem rood aanlopen van kwaadheid, en uiteindelijk riep hij: "mijn mond is niet groot genoeg voor de stukken die jij er in wilt stoppen. Dat mag je niet meer doen!!@@".

posted by Peerke @ 9:36 PM,

2 Comments:

At 8:37 PM, Anonymous Anonymous said...

De appel valt niet ver van de stamboom. Het probleem dat jullie met Bjorn hebben, heb ik met nichtje Gwyneth. En niks baat tot nu toe. Soms laat ik haar meehelpen met uitzoeken van het avond eten en ze mag meehelpen.....en de ene keer denk je Dit is Het, en een dag later warm je datzelfde gerecht speciaal voor haar nog eens op en vertikt ze het op te eten. OOIT komt dit goed!

 
At 10:04 PM, Anonymous Anonymous said...

Bij ons is de regel: bord niet leeg, dan geen "normaal" toetje (chocoladevla of yoghurt) maar in plaats daarvan een stuk fruit.
Mijn jongste zoon (3) kijkt altijd kritisch naar z'n bord en als 't hem niet zint roept hij al: ik wil een appel/banaan!

 

Post a Comment

<< Home