De martelgang van Eindhoven
Monday, October 09, 2006
Gisteren was het eindelijk zover: de halve- en hele marathon van Eindhoven trok weer door de straten. Goed geluimd en een beetje zenuwachtig vertrokken Carla en ik rond het middaguur op de fiets van huis. De kinderen waren toevertrouwd aan de goede zorgen van onze buren en zo konden we dus met een gerust hart beginnen aan de wedstrijd. Gerust? Niet helemaal. Ik had nog steeds last van mijn hamstring en Carla haar nek was ook nog verre van genezen.
Leden van PSV en ONME mochten hun spullen achterlaten bij de SNS bank. Dit was geweldig geregeld. Broodjes, drank, fruit... alles was aanwezig. Samen met Huub ben ik al vrij vroeg verder gelopen om onze tas in de parkeergarage onder het stadhuisplein af te geven. Dan konden we ons meteen omkleden na de finish en met droge kleren de binnenkomst van de dames af wachten. Na wat sociaal gebabbel met deze en gene snel naar het startvak om een goede plaats te bemachtigen. Dat lukte, we stonden vooraan (13:03 uur). Nog een uur wachten tot de start. Maar toen gebeurde het. In al haar wijsheid had de organisatie besloten om de businessloop niet naast de "gewone" lopers te laten starten, maar zo'n kleine 10 minuten voor de start werden ze in het vak voor ons los gelaten. Tot die tijd was dat stuk leeg gehouden om de laatste marathonlopers doorgang te verlenen. Deze "geweldige" actie schoot bij de "gewone" lopers in het verkeerde keelgat. Sta je zo lang te wachten om een goede startplek te bemachtigen, zie je ineens alle hoop in rook opgaan. Het was dan ook een kwestie van tijd voordat onze hekken door de massa (inclusief bewaking) op zij gezet werden en we ons zelf een doorgang forceerde. Belachelijk idee van de organisatie, volgend jaar maar snel aanpassen.
Achterin had Carla geen last van alle commotie. Lekker ontspannen kon zij vertrekken aan haar tweede halve marathon. Tot een kilometer of 11 ging alles goed bij haar, maar toen begonnen de nekproblemen toch op te spelen. Op karakter door. Een stukske later heeft ze even kort gewandeld, maar na een paar meter is ze weer gaan rennen. Op het einde van de Dommelstraat, waar je bijna de markt op gaat, werd ze erg misselijk. Haar maag begon op te spelen, maar het is nog maar 2.5 km dus doorzetten. Uiteindelijk finished ze in een prachtige 2:14. Geweldige prestatie. Ben erg trots op haar dat ze ondanks alle malheur zo goed gepresteerd heeft.
Zelf ben ik erg snel gestart. Te snel bleek achteraf. Mijn hamstring begon zich al binnen 2km te melden. Nadat ik Huub, de man van staal, zo'n 3 km had bijgehouden ben ik wat rustiger gaan lopen. De 5km passeerde ik in 21:20, voorwaar niet slecht. Maar een kilometer verder lukte het niet meer om krachtig af te zetten. Bij 7km heb ik getwijfeld: stoppen en naar huis lopen of doorgaan en rustiger uitlopen. Ik heb voor het laatste gekozen. In het begin was het nog moeilijk om al die lopers voorbij te zien komen. Zeker toen na de 10km lopers voorbij kwamen die ik normaal voor moet kunnen blijven. Maar na kilometer 15 had ik zoiets van al haalt Arnold (Bekeer U tot Jezus) in zijn rolstoel me in, het zal me worst wezen. Uiteindelijk haal ik in 1:40:51 de finish. Zwaar gefrustreerd en boos op mezelf dat ik zonodig moest deelnemen terwijl ik niet 100% fit was. Doelen bijstellen is iets wat ik maar langzaam zal leren (waarschijnlijk nooit). De man van staal, Huub, was al geruime tijd eerder in 1:28 over de meet gekomen. Ongelooflijk.
posted by Peerke @ 10:10 AM,
3 Comments:
-
At 12:21 PM,
said...
-
Ha broertje
Kei goed van Carla, ze heeft gelukkig de goede instelling. In tegenstelling tot die van jou (lees ons). Als het niet gaat zoals je van jezelf eist, is het alles of niets (naar huis gaan)...tot dat je slim wordt en bedenkt dan "maar" een ander tempo en de klus klaren. Perfect, enne probeer vooral te genieten van je wedstrijd. Na je 40ste wordt je bijna vanzelf slimmer. -
At 8:27 PM,
said...
-
Ha die Peter, wat een geklaag dat het niet goed ging. Een paar duizend mensen zijn er nog achter jou gefinished. Leg de lat nou niet steeds zo hoog. Geniet van het lopen en hoe minder geforceerd je aan een start verschint, hoe makkelijker het je af gaat. Op een gegeven moment loop je gewoon onverwacht onder de 1:30 op de halve. Zeker weten! Ik spreek uit jarenlange ervaring.......
-
At 1:43 PM,
said...
-
'n paar weekjes niet te hard trainen en goed uitgerust loop je in Valkenswaard dik onder je tijd van Eindhoven. Vorig jaar was het ook een mooi PR als ik me niet vergis ;-)
