Pierluigi Collina en Wim Kok
Wednesday, October 11, 2006
Gisteren voor mijn werk naar HP Dutchworld in Nieuwegein geweest. Altijd interessant om op zo'n groots opgezet seminar rond te lopen en de laatste ontwikkelingen mee te krijgen. Over dat laatste zal ik het hier nu maar niet gaan hebben, veel te saai. Echter, steeds meer zie je bij zulke congressen dat er bekende key-note sprekers worden aangetrokken. Zo ook door HP. In de ochtend sprak minister van staat Wim Kok de menigte toe over zijn visie voor werkgelegenheid
en andere ontwikkelingen in Europa. Een opmerkelijke uitspraak was dat de samenstelling van de G7 (met o.a. Frankrijk, Engeland, Duitsland en Italie) in 2040 geen Europees land meer in zich herbergt. Mmmhh....De dag werd afgesloten door Pierluigi Collina, je weet wel de scheids met de grote ogen. Hij was ook diegene die een rode kaart gaf aan huidig PSV speler "Kluif" tegen België. Hij vertelde een verhaal over de rol van de scheidsrechter in het veld (de ontwikkeling er van) en trok een parallel naar het bedrijfsleven. Een paar leuke anekdotes:
Collina heeft de WK finale in 2002 gefloten. Hij gaf aan dat het een hele grote eer is voor een scheidsrechter om zo'n finale te mogen fluiten.Er zijn tot nu toe slechts 18 finales gespeeld, dus de meeste scheidsrechters zouden er geld voor over hebben om te mogen fluiten. Zo niet de Belg Jan Langenus. Hij was de eerste scheidsrechter die een WK finale mocht fluiten, in 1930 tussen Argentinië en Uruguay, maar stelde een tweetal opmerkelijke eisen (anders moesten ze maar iemand anders zoeken):
- hij wilde dat er een aparte levensverzekering werd afgesloten voor hem;
- hij wilde een kaartje voor een boot die onmiddellijk na de wedstrijd uit Uruguay zou vertrekken;
Gelukkig voor onder zuidervriend won Uruguay de finale en bleef het nog lang onrustig in de straten van Montevideo.
Verder legde hij de oorsprong van het woord referee uit. In de beginne was het voetbal een sport voor gentlemen, zonder een scheidsrechter. De beide captains overlegde tijdens de wedstrijd en namen gezamelijk een besluit. Nadat het spel evolueerde kwamen er twee personen per team extra, die namens de teams beslissingen namen. Als ze er niet uitkwamen legde ze het probleem voor aan een derde persoon die langs het veld zat. In goed engels heet dat: refer to. En zo komen we met een beetje goede wil op het woord referee. Pas eind 19e eeuw verscheen de referee ook echt op het veld. Op de foto hierboven (Langerus) zie je dat de scheidsrechter in die tijd nog onberispelijk gekleed ging.
Na afloop signeerde hij een aantal ballen. Zoals altijd, als er iets gratis te krijgen is, komt het oerinstinct in de mens los. En dan zijn managers ook maar gewone mensen. Vechtend en struikelend probeerde men zich een van de schaarse ballen toe te eigenen. Onnodig te vermelden dat ik zelf ook zo'n bal heb bemachtigd........
's-Avonds thuis gekomen begon Bjorn "spookje" te spelen. "Woehaa, ik ben een spookje", riep hij. Toen ik heb wilde pakken rende hij snel weg. "Hè, wat raar een spook dat zelf bang is?" zei ik quasi verbaasd. "Ja, want ik ben ook nog maar een heel klein spookje....".
posted by Peerke @ 1:52 PM,
