;

"Het valt allemaal mee, als ik zo rond kijk ben ik niet te zwaar." Maar de weegschaal liegt niet: 102,5 kg gaf de weegschaal aan. Twee jaar niets doen betaald zich uit. Wat nu? De keuze viel op hardlopen om er iets aan te doen. Nadat ik enkele kilo's kwijt was, kreeg ik er verdorie nog plezier in ook..... In deze weblog verhaal ik regelmatig over mijn avonturen op loopschoenen. Daarnaast biedt deze weblog mij ook de mogelijkheid om enkele annekdotes over mijn opgroeiende kidz vast te leggen.



Wings of Liberation

Monday, October 16, 2006

Gisteren voor het eerst sinds lange tijd weer heerlijk gelopen. Om klokslag 10:00 uur ging ik de deur uit om precies anderhalf uur later weer terug te keren. Het koste (bijna) geen enkele moeite om de afstand (iets meer als 18 km) af te leggen. Dat was een week geleden wel anders. Het was heerlijk loopweer en ik had geen enkele moeite met ademen. Dit geeft weer vertrouwen voor de toekomst. Mijn hamstring af en toe gevoeld, maar doordat ik het tempo bewust laag hield kreeg de pijn niet de overhand.

Halverwege de ronde kom ik altijd langs het oorlogsmuseum (de bevrijdende vleugels). Toen we net in Eindhoven woonde zijn we er een keer geweest. Robin was toen pas 4 jaar, maar was al erg onder de indruk van de tanks en militaire voertuigen. Na afloop had hij ons nog flink laten schrikken door een stuk uit het drinkglas te bijten. Sindsdien zijn ze er overgeschakeld op frisdrank uit blikjes.
Het museum is gebouwd op het terrein van een voormalig MOB complex. Het leek me leuk om het weer een keertje te bezoeken met de hele familie. Dus zo gezegd, zo gedaan. Succes verzekerd, want alles waar je mee kunt schieten vinden de mannen leuk. "Kijk pap", zei Robin, "dat is nou een Lee Enfield, dat is een ppsh en hier hangt een Tommygun. Gaaf he". Als hij zijn tafeltjes destijds ook zo goed geleerd had....
Bjorn was onder de indruk van de tanks en exposities waarbij oorlogscene's waren nagebouwd. Na afloop waren ze dan ook moeilijk weg te slaan bij de souvenir shop. Uiteindelijk is het toch gelukt om ze weg te slaan:-).


Nog even terugkomen op het eten bij Da Nello. Daar kan ik kort over zijn: de kwaliteit was goed de kwantiteit was niet goed. Als je daar neerstrijkt met een aantal uitgehongerde marathonlopers kun je bij het hoofdgerecht niet volstaan met een stukje vlees en een beetje groente. Daar hoort minimaal pasta of frietjes bij. Zeker voor het bedrag wat afgerekend moest worden (€ 63,-- p.p.). Het was wel heel gezellig en daar is zo'n avond voor bedoeld.

posted by Peerke @ 10:52 AM,

1 Comments:

At 2:54 AM, Anonymous Anonymous said...

waarom niet:)

 

Post a Comment

<< Home