;

"Het valt allemaal mee, als ik zo rond kijk ben ik niet te zwaar." Maar de weegschaal liegt niet: 102,5 kg gaf de weegschaal aan. Twee jaar niets doen betaald zich uit. Wat nu? De keuze viel op hardlopen om er iets aan te doen. Nadat ik enkele kilo's kwijt was, kreeg ik er verdorie nog plezier in ook..... In deze weblog verhaal ik regelmatig over mijn avonturen op loopschoenen. Daarnaast biedt deze weblog mij ook de mogelijkheid om enkele annekdotes over mijn opgroeiende kidz vast te leggen.



Herdertjes optocht

Friday, December 22, 2006

Overdag had ik lang getwijfeld, maar uiteindelijk ben ik toch gaan trainen op de baan. Gelukkig maar, want dat maakte meteen duidelijk dat de hamstring nog steeds een probleem is. Het ging op zich wel lekker, maar een echte versnelling zat er niet in. Op het programma stond:

- 6 * 300m, in totaal 3 series;

Ik heb redelijk eenvoudig 15 keer een 300m gelopen. De laatste drie heb ik bewust laten schieten.
Tijdens het uitlopen kwam het gesprek toevallig op Egmond. Ik gaf aan dat ik erg twijfelde over deelname en mijn startnummer ter beschikking wilde stellen. Arno wist wel iemand die graag wilde meedoen, maar helaas geen nummer meer had kunnen bemachtigen. Misschien kunnen we zo twee vliegen in een klap slaan. Egmond is namelijk te zwaar om met een sluimerende blessure te lopen. Jammer, maar het is niet anders. Dan maar in Best weer een wedstrijdje lopen.

Toen ik thuis kwam stond Robin met een handbal tegen de garage muur te gooien. Zijn schot liep de laatste weken niet lekker, en ik had hem aangeraden om thuis eens te oefenen. "Dat gaat niet Pap, dan gooi ik over de garage", antwoorde hij. "Onzin, het is gewoon een kwestie van techniek en beheersing om de bal op de juiste plaats te gooien", antwoorde ik. Omdat ik blij was dat hij naar mij geluisterd had, ging ik naar buiten om mee te doen. "Kijk", zei ik. "Arm hoog, elleboog hoog en gooien..." En ja hoor, mijn eerste worp ging met een fiere boog over de garage heen, precies zoals dat joch voorspeld had. Met buikpijn van het lachen ging hij de bal halen. Ach, je hoeft als vader niet overal perfect in te zijn.

's-Avonds was er op school een herdertjes optocht. De kinderen uit de lagere klassen liepen per klas door de wijk en werden op verschillende plaatsen (staties) getracteerd op een toneelspel door de kinderen uit groep 7 en 8. Iedere tien minuten vertrok er een groep, om zo te voorkomen dat er opstoppingen kwamen.
De hele route werd sfeervol verlicht door waxine lichtjes die in een glazen potje waren geplaatst om zo te voorkomen dat ze door de wind uitgeblazen werden. Alles verliep voorspoedig, totdat opeens de optocht stokte. Het bleek dat een van de herdertjes, met een handlanger, alle kaarsjes uitgeblazen had. Het signalement van het herdertje kwam sterk overeen met iemand die ik goed ken: klein, vol met streken, witte stekeltjes...... kortom: Bjorn.
Bij statie 5 kwam het inmiddels gestrafte herdertje een bekende tegen: zijn grote broer Robin. Robin speelde een koopman die zijn waren op de markt moest aanprijzen. Na afloop klapte alle kindjes erg hard en riep Bjorn: "Goed gedaan Robin, vind ik.....".

posted by Peerke @ 9:15 AM,

2 Comments:

At 9:05 PM, Anonymous Anonymous said...

Dan zie ik je in Best Peter, dat wordt m'n enige wedstrijd in januari, wie weet komen we elkaar onderweg weer tegen, er moet nog 1'28" van je pr af ;-)

Jammer van Egmond, alleen al voor de busreis de moeite waard!

 
At 2:35 PM, Blogger Peerke said...

Tot in Best Ton.
Ik moet het nummer natuurlijk wel nog ECHT kwijt worden, even afwachten dus. Misschien dat ik toch met de bus mee ga, maar ik zie wel.

Een PR op de HM zit er voorlopig niet in denk ik. Zal wel weer duren tot het najaar.

 

Post a Comment

<< Home