;

"Het valt allemaal mee, als ik zo rond kijk ben ik niet te zwaar." Maar de weegschaal liegt niet: 102,5 kg gaf de weegschaal aan. Twee jaar niets doen betaald zich uit. Wat nu? De keuze viel op hardlopen om er iets aan te doen. Nadat ik enkele kilo's kwijt was, kreeg ik er verdorie nog plezier in ook..... In deze weblog verhaal ik regelmatig over mijn avonturen op loopschoenen. Daarnaast biedt deze weblog mij ook de mogelijkheid om enkele annekdotes over mijn opgroeiende kidz vast te leggen.



Skimmia Japonica

Nog maar twee dagen naar school, en de mannen hebben vakantie. Een welverdiende vakantie. Je kunt aan Bjorn goed merken dat hij er aan toe is. Hij is erg moe de laatste tijd. Waar hij tot een week terug altijd voor dag en dauw wakker was, moeten we hem de laatste week echt uit bed jassen.

Robin heeft zijn rapport al mogen inzien, en er staat een onvoldoende op voor technisch lezen (zeg maar: hardop lezen in de klas). Da's niet zo mooi, maar liever voor dat onderdeel dan voor een "echt" vak. Ik ben benieuwd of de rest in lijn is met de score van de CITO entree toets.

Omdat de overburen bezig zijn de complete voor- en achtertuin te vernieuwen, hebben ze verschillende planten over die in buurt verdeeld worden. We kregen een nieuwe skimmia japonica, omdat die van ons afgestorven was door de kattepis. Maar ja, je moet er wel wat voor doen. Zo stond ik dus even later met de schop, onder aansturing en bezielende leiding van Bjorn en Timo, de oude plant (met erg veel lange en harde wortels) te verwijderen en de nieuwe plant ervoor terug te plaatsen. Ivm rugproblemen duurde het telkens, nadat ik me gebukt had, een paar seconden voordat ik weer recht kon lopen en zag het geheel eruit als een tafereel uit het bejaarden tehuis.

Dinsdag middag samen met Huub een afwijkend en langer rondje hardgelopen. Dit maal zijn we vanaf de Boschdijk (complex Vredeoord) vertrokken en richting de jachthaven / golfbaan aan de A2 gelopen. Aldaar hebben we een rondje gelopen om de golfbaan. Eenmaal terug in het Philips van Lennep park zijn we het oude fietspad langs de A2 afgelopen, vanwaar je op de Fokkerlaan uitkomt. Vervolgens de Fokkerlaan helemaal afgelopen tot kruising met de Boschdijk en dan rechtsaf terug naar complex Vredeoord. Leuk rondje van zo'n 16,5 km. Omdat het niet te warm was en het tempo maar iets boven de 12km per uur lag, ging het lopen fantastisch lekker.


Vanavond baantraining. Eigenlijk te warm voor mij om fors te trainen, eens kijken of ik het kan volhouden.

posted by Peerke @ 9:33 AM, ,




Oranje rood

Voor het eerst in mijn leven als voetbal supporter ben ik blij (misschien een iets te groot woord) dat het WK er voor Nederland op zit. Zoals ik al in mijn vorige bijdrage had geschreven, lukte het me niet om een band met het team te krijgen. Wat er gisteren allemaal gebeurd is, is met geen pen te beschrijven en had verder niets met voetbal te maken. Zeker, de scheidsrechter gaf voor iedere overtreding een kaart (aanvoelen van een wedstrijd mag niet meer) en Figo was weer op dreef met een kopstoot en een overdreven val, maar het Nederlands Elftal liet zich niet onbetuigd. Dieptepunt vond ik het onsportieve moment waar Johnny Heitinga de bal niet terug gaf aan Portugal, met als resultaat: 1 x geel Deco, maar 2 x geel voor Nederland: slimme actie dus. Maar genoeg geschreven hierover, we zullen nu een ander team moeten uitzoeken want het WK is nog niet afgelopen (misschien Ghana?).

Op zaterdag ochtend had ik een lange duurloop gepland. Met de nadruk op gepland, want het ging helemaal niet. Na 16km was ik al weer thuis. Vanaf de eerste kilometer was het worstelen. Op het knooppunt waar ik kan kiezen voor een grote of kleine ronde, heb ik noodgedwongen voor het laatste gekozen. Vreemd genoeg gingen de laatste kilometers wel redelijk. Maar, ik moet gewoon accepteren dat de zomermaanden voor mij geen goede loopprestaties in petto hebben. Het idee is om via de 10km van Best, HM in SON (of Tenmiles) en de Airborneloop een goede basis te leggen voor het najaar. Omdat Carla dit jaar wél haar debuut in Eindhoven wil maken, is er geen HM voor mij weggelegd in Eindhoven. Dan maar een goede prestatie tijdens de Valkenloop.

Op zaterdag naar Wuppertal (Remscheid) geweest voor een verjaardagsfeestje van onze oude buurman. Hij, en zijn familie, wonen daar in een mooie heuvelachtige omgeving. Het grote huis heeft een eveneens grote tuin, alwaar volgens goed Duits recept een barbeque en biertap stonden opgesteld. Omdat er ook een WK wedstrijd tussen Duitsland en Zweden op het programma stond, was er zelfs een televisie neergezet. Hier konden de Duitse gasten de verrichtingen van die Mannschaft volgen. We weten allemaal hoe het is afgelopen.
Al onze oude buren waren ook van uit Nederland op het feest afgekomen. Heel gezellig dus en erg jammer dat ik als enige geen bier kon drinken ivm de geplande terugreis.

Op zondag ochtend samen met Bjorn wat door de omgeving getoerd. Bij de spotters plaats (luchthaven Eindhoven) gewacht tot er een vliegtuig wilde landen. Overigens wist Bjorn mij te vertellen dat vliegtuigen over het algemeen niet neerlanden maar neerstorten. Nadat we een ijsje genuttigd hadden duurde het wachten toch te lang en zijn we naar het Landsard circuit gegaan, of zo als Bjorn het noemde: de monster cross baan.

posted by Peerke @ 9:18 AM, ,




Zwembadje kapot

Ach.... ons zwembadje is kapot. Gisterenavond tijdens het leeglaten van het zwembad bemerkte ik dat er water IN de rand stond. Er zat toen niets anders op dan het zwembadje open te knippen en in de container te gooien. Vanochtend werd dit natuurlijk meteen opgemerkt door de mannen, en ze waren dan ook zeer bedroefd. Na de belofte van Carla dat er snel een nieuw zwembadje komt, was het weer goed.



Omdat het lopen dinsdag vanwege de benauwdheid erg was tegen gevallen ben ik op woensdag, tegen alle regels in, toch de frustratie van me af gaan lopen. Een kort rondje met 3*3 minuten tempo erin, was voldoende om een beter gevoel te geven. Zo, ik was klaar voor een avondje Oranje. Het was echter alweer niet om aan te zien. Ik heb zo'n vermoeden dat het team te vermoeid is door voortdurend te laten zien aan de buitenwereld hoe goed de sfeer wel niet is. Je ziet ze voortdurend hossen en polonaise lopen tijdens de training, is ook erg vermoeiend. Ik vindt het moeilijk om een band te krijgen met het team, komt misschien ook vanwege de bondscoach. In het begin was het wel leuk al die rare antwoorden, maar er komt toch erg weinig verstandige tekst over zijn lippen. Daarentegen had Joop Alberda gisteren wel heel verstandige tekst en uitleg over het Nederlands elftal: balaanname is slecht, passing is slecht (veel breed) en er wordt te lang gewacht met de passing (te langzaam). Alle duels worden verloren. Hij gebruikt hiervoor een model dat ontwikkeld is om te bekijken of sport prestaties te voorspellen / analyseren zijn. Erg interessant. Maar genoeg gemopperd, zondag moeten WE tegen Portugal.


We missen een bal afpakker.....

Gisterenavond baantraining. Op het programma stonden 10*400 m (200 m dribbelen als rust). De opdracht was om alle rondjes in 95 seconden te lopen. Dat lukte helaas niet. Het enthousiasme aan het begin van de training zorgde er voor dat de eerste vijf ronden in gemiddeld 85 seconden gingen en de laatste 5 ronden gemiddeld in 90 seconden. Het was pittig, maar lekker.

Woensdag kregen we de uitslag van de nationale entree toets van Robin. Kinderen krijgen tegenwoordig al vanaf groep 5 ieder jaar een CITO toets. De score is nogal ingewikkeld beschreven (in percentielen), dus het was niet meteen duidelijk of het goed / slecht was. Na overleg met de leerkracht bleek het erg goed te zijn, met name het rekengedeelte. Dus was het tijd voor een vader zoon gesprek. Tijdens het voetballen riep ik Robin bij mij, en begon hem uitgebreid complimenten te maken en eindigde met: "Ga vooral zo door!" Robin verliet helemaal onder de indruk mijn "schoot". Ik wilde weer verder gaan met voetbal kijken maar had dus duidelijk buiten Bjorn gerekend. Hij stond al aan mijn stoel te wachten om ook een sessie te ondergaan. Nu zijn we over Bjorn helemaal niet zo tevreden. Hij luistert niet, duikt altijd onder de tafel als je hem moet hebben, kijkt mensen niet aan en niets heeft vat op hem. Nadat ik hem dit allemaal verteld had zei ik: "En nu mag je gaan!". Hij stond op en liep weg. Om te controleren of mijn speech nu wel indruk had gemaakt vroeg ik hem nog: "Weet je nog wat ik je gezegd heb?" "Ja," antwoorde hij: "ik mag nu gaan"....

posted by Peerke @ 9:43 AM, ,




Geluids overlast

Er gebeurt op dit moment niet zoveel in het leven. Het is werken en voetbal kijken. Is leuk, maar daar valt weinig over te melden.

Gisteren wel weer een rondje met Huub gelopen. Het eerste stuk ging goed (en hard), maar na een minuutje of 20 begon ik verzuring in mijn benen te merken. Ik had ook het gevoel dat ik niet lekker kon doorademen. Het laatste stuk heeft Huub mij dan ook op sleeptouw moeten nemen. Ik ben benieuwd hoe het me donderdag op de baantraining afgaat.

De honden van onze achterbuurman gaven gisteren weer een concert. Normaal stoor ik me er wel aan, maar laat het er verder bij zitten. Heel de buurt heeft al geprobeerd er iets aan te doen, van het praten met de eigenaar tot het bellen van de politie. Het levert niets op: de politie kan er niets aan doen, de eigenaar wil er niets aan doen. Echter, gisteren kwam Robin naar beneden en klaagde over het lawaai van de honden. Hij kon er niet van slapen. Omdat ik niemand bij het huis zag, heb ik de politie gebeld met een klacht over geluidsoverlast. Tijdens het gesprek stond ik buiten en kon de telefoniste het lawaai zelf horen. Ze was er behoorlijk van onder de indruk en zou het doorgeven. Maar ja, ik weet nu al dat het niets oplevert.....

Ter info: deze achterbuurman is in het bezit van een 14-tal husky honden. En als die allemaal in koor beginnen te huilen en blaffen is dat wel iets te veel van het goede...


Vanavond nog een keer naar Oranje B tegen Argentinie B kijken. Ik hoop een klein beetje dat Oranje verliest, want zaterdag (achtste finale) ben ik niet thuis maar in Duitsland. Helaas niet bij een wedstrijd, maar wel op een feestje. Onze buurman, uit de tijd dat we nog in Roermond woonde, is 40 jaar geworden en dat wordt gevierd. Hij is inmiddels ook verhuisd (samen met zijn vrouw en 4 kinderen) en woont weer in Duitsland. Ergens in de buurt van Wuppie Tal (Wuppertal). Eigenlijk moet ik mijn auto bekleden met allemaal Wuppies.. Maar ja, die reclame is daar niet bekend. Ik vrees dat het erg leuk en vooral erg laat gaat worden.

posted by Peerke @ 1:12 PM, ,




Vaderdag en Pro Tour

Zaterdag vroeg opgestaan en naar de baan gelopen. Omdat ik geen zin had om af te koelen tijdens de warming-up, heb ik ter plekke nog een stukje omgelopen. Na in totaal 11 kilometer kwam ik op de baan aan, waar de warming up nog bezig was. Een kleine 800 m later kon de training eindelijk beginnen.

- 5 * 1 minuut tempo (± 300 m) gevolgd door 30 seconden rust
- na deze serie 2 minuten rust
- 3 *2 minuten tempo (± 550 m) gevolgd door 1 minuut rust
- na deze serie 2 minuten rust
- 1 * 800 meter


Hierna ben ik weer naar huis gelopen. Niet dat ik ruzie had met Carla en dus niet met de auto mee mocht, maar omdat ik er een zware training van wilde maken. Omdat het al behoorlijk warm was geworden, was het stuk naar huis (6,5 km) erg zwaar. Vooral mentaal had ik het moeilijk.

Laat in de middag hadden we een buurt barbeque ter ere van de verjaardagen van Corrie en Ronald. Gezellig met een groep mensen drinken, eten en af en toe voetballen kijken (Italië - VS, wat een geweldige wedstrijd). Toen de schoonzoon van Corrie met een aantal flessen Palm kwam aanlopen vroeg ie aan Robin of hij misschien ook een flesje wilde. "Nee," zie Robin "ik lust alleen maar Heineken". Zo dat wist ie dan ook weer.

Zondag niet gelopen ivm vaderdag. Zowel Robin als Bjorn hadden op school een werkstukje gemaakt. Bjorn had zelfs een leuk gedichtje:

Hup, papa hup
Ja ik ben een echte fan van jou
Hup, papa hup
Daarom sta ik hier voor dag en dauw
Hup, papa hup
Ja ik moedig jou nu aan
Want een vaderdag als deze
Die mag ik nooit overslaan, niet overslaan
Want een vader als de mijne
Kan de hele wereld aan!!


Robin had geen gedichtje want de stomme juf wilde hier niet aan meewerken. Moeders wist wel raad en dichte:

Omdat jij mijn allerliefste pappa bent
Wordt jij door mij vandaag verwent,
Een kusje hier, een kusje daar,
Zo mijn gedicht is weer klaar.


Ook leuk, maar leuker werd het toen het gedichtje andere vormen aan begon te nemen, zoiets als:

Oma een kusje hier.. een kusje daar, en Oma valt helemaal uit elkaar.....


of

Oma een kusje hier.. een kusje daar, bah de hele bek vol met haar.....
De rest is niet voor publicatie geschikt.

Na het ontbijt snel naar de pro Tour kijken en daar een aantal foto's geknipt.



Moe ??

posted by Peerke @ 5:17 PM, ,




Elfenbein Küste

Pffff, wat was dat slecht. Ik heb het natuurlijk over het Nederlands elftal. Ik had na de laatste wedstrijd gedacht dat het beter zou worden, maar dat was ijdele hoop. De zogenaamde experten vinden dat de achterhoede van Nederland gegroeid is, omdat ze zo goed verdedigde vandaag. Poeh, ik geloof dat het eerder te danken was aan het vizier van de Ivoorkust spitsen, dat het bij 2-1 gebleven is. Het is weer voorbij, het kan alleen maar beter worden....:-).

Gisterenavond was het heerlijk loopweer. Lekker fris in vergelijking met voorafgaande dagen en ik kon de training dan ook goed volhouden. Ik had het gevoel dat ik zelfs over had. Na de gebruikelijke inleidingen was het programma:

- 1 serie van 5 * 600 m (2:25) met 200 m rust
- serie pauze van 400m
- 2 series van 3 * 300 m (70 sec) met 100 m rust en na de eerste serie 300m rust

De tijden waren goed vol te houden, het ging af en toe iets sneller.

Heel wat anders dan woensdag middag. Het regende hard toen Huub en ik vertrokken voor ons rondje in de pauze. Maar na enkele minuten stopte het met regenen en werd het ontzettend benauwd. Ik had er erg veel last van en moets verschillende malen het tempo laten zaken. Geen zuurstof in de lucht (leek het wel). Ik heb ooit eens gelezen dat dat onzin, maar het is wel de beste manier om het uit te drukken.

Een deel van de medebloggers zijn vandaag naar Denemarken vertrokken om daar een halve marathon te lopen. Een reis van 800km om vervolgens 21,1 km te voet te moeten doen. Ach ja, als het niet midden in de zomer was geweest, had ik misschien wel meegedaan. Best een leuk avontuur.

Morgen gaan we weer eens naar de baantraining. Ik wil van thuis starten en dan lekker op de baan te draven. Carla gaat mee want de halve marathon van Leiden is door afgezegd. Ik heb inmiddels begrepen dat de andere PSV lopers ook niet gaan. Te warm.

posted by Peerke @ 8:46 PM, ,




Afkoelen in het zwembadje

Pfff, wat is het zweten de afgelopen paar dagen, en het is nog niet over. Ik ben niet zo'n liefhebber van tropische temperaturen. Ik zweet nogal snel en dat maakt het niet gemakkelijk om veel buiten te zijn. Daarom vanochtend al om 8 uur gestart met mijn duurloop. Precies 1:32 uur later had ik het erop zitten. Meteen een duik genomen in het zwembadje dat in de tuin staat opgesteld.

Vissen kropen over elkaar heen (Malkenschoten)

Op het heetst van de dag moest Robin handballen. Hij had erg veel last van benauwdheid en moest vaker wisselen. Toch de dokter maar eens opnieuw naar laten kijken. Het handbal veld (oude bossche baan) ligt totaal onbeschut voor de genadeloze zon. Omdat het speelveld uit asfalt bestaat is het er nog eens extra heet. Bij terugkomst maar weer snel een duik in het zwembadje genomen. Even afkoelen voordat de wedstrijd begint.

Op de waterfiets (Malkenschoten)
De wedstrijd valt tegen. Op Robben en van Bommel na kan niemand me echt bekoren. De backs worden steevast voorbij gelopen en het centrale duo achterin is niet erg doortastend in zijn optreden. Sneijder is kampioen foute passes en struikelen over de bal. Kan dus alleen maar beter worden. Het was natuurlijk erg heet, ben benieuwd of ze na afloop ook in het zwembad(je) zijn gedoken.

Alsof het niet heet was Bjorn in volle ren (Malkenschoten)
Gisteren op bezoek geweest in Apeldoorn. Op de heenweg was Bjorn niet in orde. Drie keer dreigde hij met overgeven, en even zo vaak de vluchtstrook of een parkeerplaats opgezocht. Iedere keer was het gelukkig vals alarm. "Nee Bjorn, je hoeft niet over te geven, stel je niet zo aan!", zei ik na een vierde keer. En inderdaad het vervolg van de reis verliep zonder incidenten totdat we de flat binnenliepen en Bjorn de hele trappenhal onderspuugde. Geluk gehad dat het niet in de (nieuwe) auto is gebeurd.

Robin zweeft door het doolhof (Malkenschoten)

Samen met Opa Boekoel en Tante Liny naar Speelparadijs Malkenschoten geweest. Dit is een erg leuke, kleinschalige, lokatie waar kinderen kunnen spelen en met verschillende dieren in aanraking komen. Robin wilde maar één ding: en dat was waterfietsen. Bjorn, die nog niet kan zwemmen, wilde onbedingd mee dus moest er ook een volwassene op de waterfiets mee. Gelukkig moest ik foto's maken en had ik een geldig excuus om me niet in het zweet te hoeven trappen op zo'n onconfortable waterfiets.

Nog even dit: tijdens het avondeten was Robin de benen van Bjorn aan het bewonderen. "Goh Bjorn, wat heb jij een boel rode vlekken. Ben je soms door de muggen gestoken?" "Nee," zij Bjorn met een ernstig gezicht: "ik ben gestoken door een heleboel olifanten....". Dat is pas van een mug een olifant maken.

posted by Peerke @ 9:47 PM, ,




Warme baantraining

Gisteren weer voor het eerst een baantraining meegedaan. Ik heb het best zwaar gehad. De groep recreanten die overgestapt is wordt met de week groter lijkt het wel. Is in ieder geval wel fijn om met lotgenoten hetzelfde tempo te kunnen lopen.
Na het inlopen volgen de vaak onnavolgbare oefeningen van An. Zoals er zijn: op handen en voeten zijwaarts lopen, op de grond liggen en om je as draaien zonder je handen en benen te gebruiken... etc.
Helaas, of misschien wel gelukkig, kan ik die oefeningen niet allemaal meedoen ivm rug en knie. Het volgende onderdeel is de loopscholing. Ook hier voel ik me nog een brugpieper, en moet ik nog veel leren. Vooral het varieren tussen skippings en triplings in de uitvoeringen krom en rechtop zien er bij mij allerminst gracieus uit. Ankie van Grunsven en Salinero krijgen vooralsnog geen concurrentie van mij. De oefeningen werden afgesloten met een aantal steigerungen.

Hierna begon de echte training. Op het programma stonden 6 series van:

- 500m (in 2:12)
- 100 m dribbelen (geen herstel)
- 300m ( in 1:10).
- 400 m dribbelen (herstel)

De tempo's werden echter in resptectievelijk 1:55 en 1:02 gelopen. Dus toch wel iets harder dan gepland. Door het hoge tempo en het warme weer heb ik maar 5 series volgemaakt. Hierna uitlopen en snel naar huis om de documentaire over "Van the Man" te kijken.

posted by Peerke @ 2:24 PM, ,




Lange langzame duurloop

Vandaag moeizaam uit bed gekomen om meteen na het nuttigen van een banaan en muesli reep te beginnen aan een lange duurloop. Ik had het idee opgevat om het rondje Oirschot (25,5 km) te gaan lopen. In de voorbereiding op marathon liep ik dat regelmatig en ik had me voorgenomen om het een keer per maand te lopen om zo de duurconditie op peil te houden. Echter door enkele lichamelijke ongemakken was het er nog niet van gekomen.

In het begin was ik nog wat stijf van de 10km wedstrijd in Nuenen. Na een kilometer of 4 heb ik een stukje met Werner (loper uit de straat) samen gelopen. Hij was van zijn rugproblemen verlost (door accupunctuur) en kon weer voluit trainen. Bij de houten brug over het kanaal sloeg hij af terug naar Eindhoven en ging ik richting Best, met als doel Oirschot. Het weer was natuurlijk een heel stuk warmer dan tijdens de marathon voorbereiding. Aangezien ik beter in de kou dan in de warmte loop, viel het wat tegen. Na een dik uur kwam ik op het draaipunt in Oirschot aan en begon ik aan de lange weg terug naar Eindhoven. Tijdens de marathon training deed ik altijd twee versnellingen (1 van 10 minuten en 1 van 5 minuten). Nu dus ook. Althans, dat idee had ik. Ik denk dat een willekeurige voorbijganger met de beste wil van de wereld geen versnelling kon ontdekken. Bij de Mispelhoef kwam ik Carla tegen, en samen zijn we het laatste stuk terug gelopen. Op de Boschdijk aangekomen (na ruim 2 uur), hebben we even een stukje gelopen om goed te drinken en weer op krachten te komen. Morgen even kort uitlopen en dan donderdag weer voorzichtig op de baan gaan beginnen.

's-Middags met de kinderen naar Oirschot gegaan om een patatje te eten en de nieuwe camera uit te proberen. In Oirschot is het op een vrije dag altijd gezellig druk. Veel motoren, fietsers en cabriolets stoppen er even om iets te nuttigen op een van de vele terrassen. Ik blijf me iedere keer weer verbazen over de omvang van de kerk. Voor zo'n dorp is het wel een énorme kerk. Menig bisschop moet het met minder doen.

Na de frietjes even een uitstapje naar de Oirschotse Heide gemaakt. Prachtig gebied, wel een beetje moeilijk begaanbaar door de brede en diepe tanksporen. Omdat ik er de weg nog niet zo goed ken hebben we maar een klein rondje (4* links) gelopen om in ieder geval de auto terug te vinden. Tot grote hilariteit van de mannen had Pappie ongemerkt in een grote hoop stront getrapt. Ik mocht de auto niet in totdat ik de schoen schoongemaakt had.






posted by Peerke @ 7:17 PM, ,




Van Goghloop

Gisteren eindelijk tijd om de nieuwe camera uit te proberen. Samen met de kinderen naar Joe Mann om foto's te gaan maken. Althans dat was het plan. Vlak voordat we wilden vertrekken belde een vriendje van Robin. Of Robin een dagje (en een nacht) mee wilde naar de camping? En of hij dat wilde. Binnen een paar minuten zat hij gepakt en gezakt al klaar om mee te gaan.

Na het afzetten van Robin ben ik met Bjorn naar Joe Mann gegaan. Helaas was de lucht niet meer mooi blauw, en de zon al verstopt achter de wolken. Niet echt mooi fotoweer. Een drankje op het terras bij Joe Mann en een ijsje bij McDonalds later waren we al weer thuis.

In de directe omgeving van de plaats waar Joe Mann op 19 september 1944 sneuvelde, werd in 1984 deze gedenksteen onthuld.De Amerikaanse parachutist Joe Mann was betrokken bij de verovering van de brug over het Wilhelminakanaal.Hij redde het leven van zijn kameraden, door de explosie van een granaat met zijn rug op te vangen.Voor deze daad kreeg hij posthuum de hoogste Amerikaanse militaire onderscheiding: de "Medal of Honor".

De letterlijke tekst: http://www.homeofheroes.com/moh/citations_1940_wwii/mann.html

Op tijd gegeten want 's-avonds stond er een wedstrijd in Nuenen op het programma. Al op tijd naar Nuenen om folders (marathon Eindhoven) uit te delen. Vanavond hebben Esther en Corné hun doop op de halve marathon. Corné is behoorlijk zenuwachtig, maar gezien zijn vorm is dat helemaal niet nodig. Arno, Harold, Henk, Rene, Gertie, Pieter enz. waren allemaal van de partij. Maurice kon helaas niet lopen door een blessure (zie zijn weblog). Alphons zou ook komen, maar ik hem jammer genoeg niet gezien.

De start was rommelig. Kon niet wegkomen doordat er teveel langzame lopers voorin stonden en doordat er na 100m al enkele scherpe bochten waren. Al tijdens de eerste kilometer merkte ik dat ik een behoorlijke trainings achterstand had. Er was geen kracht aanwezig: het was werken geblazen. Na 3 km haalde ik Esther en Corné in: ze zaten goed op tempo. De halve marathon was namelijk iets eerder gestart. De eerste ronde(5km) kwam ik door in 21:07, niet echt geweldig... maar ik kan niet meer verwachten op dit moment. De tweede ronde merk ik dat ik al flink vermoeid ben. Op het einde haal ik met veel moeite Anita en haar haas bij, maar er van weglopen kan ik niet meer. Uiteindelijk finish ik in 42:24, moe maar uiteindelijk toch voldaan. Het ging echt niet harder vandaag.

Resultaten andere lopers (zover bekend):

Henk liep weer 30 seconden van zijn PR af. Als hij zo doorgaat zit hij op het eind van dit jaar onder de 40 minuten. Corné loopt fantastisch en finishte in 1:52 (hij had zelf 1:53 voorspeld). Esther heeft het de laatste ronde iets moeilijker, maar finished uiteindelijk heel knap binnen de twee uur (1:59). Gertie wint alweer een prijs (3e plaats) op de HM en gaat met een flinke geldprijs naar huis, evenals Rene die ook derde wordt op de 10km.

posted by Peerke @ 7:36 PM, ,




Ploep, weg is ie...

Mijn niersteen is verleden tijd. Hiep hiep hoera. Dinsdag avond bemerkte ik tijdens een plaspauze dat er iets in een vaste vorm uit viel (ipv vloeibare vorm). Een snelle blik in de pot leerde inderdaad dat er iets hards op de bodem lag. "Dat moet ik hebben", dacht ik onmiddellijk. Na enig prutswerk met lepels en andere hulpmiddelen lukte het me om de boosdoener op het droge te krijgen. Meteen in een doosje gestopt en klaar gezet om mee te nemen naar het ziekenhuis. Gelukkig had ik al een afspraak staan voor woensdag ochtend om de aanstaande operatie te bespreken.

"Is de niersteen wel helemaal afgekomen", begon ik te twijfelen. Er is maar een manier om daar achter te komen: hardlopen! Meteen mijn schoenen aangetrokken en vertrokken voor een heftig rondje hardlopen. Dat viel tegen zeg. De niersteen (wel/niet aanwezig) was geen probleem, maar de conditie was toch flink weggezakt. Doodop, en bijna buiten adem kwam ik thuis.
In de nacht erop volgend vrijwel geen last gehad van de niersteen, dus allemaal erg hoopvol.

Woensdag ochtend naar dokter Vrijhof (uroloog). Ik was al vroeg aan de beurt, en nog voordat hij van wal kon steken over de mogelijke operatie plante ik het doosje met het steentje onder zijn neus. "Wat is dit?", vroeg ik hem. Hij keek over zijn bril heen in het doosje. "Proficiat, je hebt je zojuist een operatie uitgespaard." Over drie weken moet ik terug voor een laatste controle.

Dit was een geweldige opsteker. Meteen mijn loopplannen weer ter hand genomen. Ik ga nu eerst maar eens lekker trainen (terug in vorm komen) en wat kleine wedstrijdjes lopen. In het najaar wil ik proberen een goede halve marathon (<1.32) te lopen.
Om dit voornemen kracht bij te zetten heb ik vanmiddag samen met Huub een rondje gelopen (tijdens de pauze). Was weer als vanouds. Als Huub eenmaal op stoom is, is er geen houden meer aan.

Dinsdag avond zijn de laatste gasten voor Robin zijn verjaardag geweest. Opa Boekoel en Tante Liny waren net terug van vakantie evenals de buren (Corrie en Rene). Robin zat niet lekker in zijn vel en was behoorlijk uit zijn hum. Tijdens het gebak eten werd het te gortig, en stuurde ik hem naar boven. "Ga maar naar je slaapkamer, en dat nog wel op je verjaardag!!!!!", baste ik boos. "Ik ga al", antwoorde Robin, niet minder boos. Toen Robin de deur met een luide klap achter zich dicht smeet zei Bjorn met een triomfantelijk stemmetje tegen het bezoek: "Zo, dan ben ik nu maar even jarig...".

posted by Peerke @ 1:18 PM, ,