Oranje boven
Saturday, April 29, 2006
Carla was vroeg wakker en besloot om naar de baan te lopen. Omdat ik 's-avonds met Robin naar Lieshout zou gaan ben ik later met de auto haar gaan ophalen. Bij aankomst merkte ik dat het niet druk was. Het zonnetje was verradelijk, want door de fikse wind was het bar koud. Carla was dan ook blij dat ze het trainingjasje kon aantrekken dat ik, als zorgzame echtgenoot, voor haar meegenomen had. Het was een behoorlijk pittige training:
1200 - 1000 - 800 - 600 - 400 - 200 - 400 - 200 met ieder keer 150m rust (voor de snelste groep).
Na het lopen zijn we gaan lunchen in winkelcentrum Woensel bij Queen Bee. Het was er erg druk, maar gelukkig konden we nog een tafeltje scoren. Het eten was goed, lekker en veel. Vervolgens bij Coolcat het laatste kindergeld opgemaakt door kleding voor Robin te kopen.Om 16:15 uur zijn we met de hele familie naar Bavaria city (Lieshout) getrokken. Omdat Robin al om 17:50 uur moest starten voor zijn 800m waren we er al vroeg. In de sporthal was het nog erg rustig en we konden op ons gemak de formaliteiten afhandelen. Hierna snel gaan kijken naar de jeugdwedstrijden. De spanning op die gezichtjes van de jeugd die om de ereplaatsen strijden staan in schril contrast met die van de kidz achteraan: komen we er vandaag niet, dan morgen wel. Het was erg koud, de wind maakte dat het nog kouder aanvoelde. Geen weer voor eind april, maar het kan nog erger: ik zag op het journaal dat het in Oberwiesenthal sneeuwde!!!!
Eindelijk was het de beurt van Robin. Onze spijker stond te rillen van de kou en spanning. Hij wilde een goede wedstrijd lopen. Bij het startschot beet hij goed van zich af door meteen een al te opdringerige jonge dame een ferme zwiep te geven. De start was erg snel, hierdoor kreeg hij het ietwat benauwd. Dit in combinatie met zijn op het eind lopende kinkhoest was niet erg bevordelijk voor een goede loop. Maar hij knokte goed en eindigde zeer keurig op een 4e plaats bij de jongens. Petje af.Na de wedstrijd ben ik alleen terug gelopen naar de sporthal om te kijken of ik nog bekenden kon ontmoeten. Natuurlijk was Rudolf uit Veldhoven er. Ik kom hem altijd tegen tijdens wedstrijden. Hoe druk ze ook zijn, we treffen elkaar altijd voor en na de start. Erg leuk. Harold(inho) kon natuurlijk niet ontbreken. 's-Ochtends had hij nog een 10km wedstrijd gelopen Maurice was ook aanwezig. Samen met Maurice een rondje ingelopen. Hij had stoute plannen om onder de 46 minuten te lopen (iets wat hem ook zou lukken: chapeau!). Ik vertelde dat ik erg twijfelde omdat ik nog steeds last van mijn knie had. Ook Alfons en Roos waren present. Alfons ging voor de halve marathon en Roos wilde revanche (10km) voor de grote beekloop (zie eerdere post), waar de start verknald werd. Al met al een leuke reunie aan bekenden. Tijdens de wedstrijd ben ik redelijk snel vertrokken. Er stond geen 1km bord dus heb ik besloten om helemaal niet op mijn horloge te kijken en op gevoel te lopen. Mijn taktiek was dus duidelijk:
- op gevoel lopen;
- en steeds proberen de dichts bijzijnde vrouw in te halen (meestal lukt dat niet);
Eerst zag ik Anita van PSV lopen. Hierna zag ik iemand in een opvallende paarse broek lopen en een dame die ik van tevoren nog gesproken had. Bij de doorkomst op 5km (20:48) zag ik een dame met paardestaart lopen. Haar wilde ik nog inhalen en dan finishen. Op het 8km lukte me het om haar bij te halen en kon ik met een gerust hart naar de finish. Mijn knie begon iets op te spelen maar het ging zo lekker.... Bij de finish aangekomen zag ik dat ik enkele seconden onder mijn PR liep --> 41:38 (14 seconden sneller). Ongelooflijk. Ik hoef natuurlijk niet uit te leggen dat ik erg blij was.
Na afloop wat nababbelen met bekenden. Roadrunner was ook aanwezig (had 'm voor de wedstrijd gemist) en had de 10km gewonnen. Hij was wel blij, maar baalde van de slechte tijd (33:??)...... Ik zou meteen stoppen met lopen als ik zo'n tijd liep.
In de sporthal sprak de dame met paardestaart me aan: "Ben jij ook van PSV???" "Loop jij in mijn groep???" "Nee," zei ik "ik loop bij de recreanten". "Oh, kan ik je niet overhalen om ook op de baan te gaan trainen... met jouw tempo ben je een ideaal trainingsmaatje..". Erg leuk om te horen. Moet er maar eens over nadenken. Zeker nu Arno ook de overstap gemaakt heeft en op de donderdag op de baan traint.
<update 1-5-2006, vermeld zijn de bruto tijden>
5 km
(16) Abauna, H 19:28
10 km
(01) Weijenberg, R. van de 33:47
(53) Berge,M. van den 45:44
(60) Buur,R. 47:21
10 km (Dames)
(04) Hoeben, K. 42:09
(07) Ophey, A. 42:25
(45) Kampen, R. 1:04:34
21,1 km
(46) Schoenmakers, A 1:41:02
posted by Peerke @ 9:41 PM,
,
Kon het niet laten
Thursday, April 27, 2006
Vanavond nog even snel zelf gaan lopen. Klein rondje Ekkersweijer (7,2km) in 35 minuten. Misschien iets te hard voor een training, maar ja. Het ging redelijk, mijn knie werd niet echt pijnlijk tijdens het lopen. Wel voelde de knie en spieren wat stijf aan. Na het lopen kreeg ik toch wel wat reactie. Ik ga zo meteen in de luie stoel voor de TV zitten en dan maar koelen. Misschien dat ik zaterdag naar Lieshout ga (5km). Mwahh, toch nog even over nadenken.
posted by Peerke @ 8:27 PM,
,
De grote Buikloop
Gisterenavond was het dan zover: het officiele wedstrijd debuut van Kaatje. Na een voorbereiding van een aantal maanden liep ze haar eerste wedstrijd over 4 km (± 20 min): erg knap. Gezien de relaxte manier van finishen had ze gemakkelijk nog een ronde kunnen lopen. Maar ja, zo'n eerste keer moet je niet meteen teveel willen. Rustig opbouwen is het devies. Robin liep ook mee. Hij was snel gestart en liep een goed tempo. Op het laatst moest hij een klein stukje lopen, maar daarna kon hij het tempo weer goed oppakken. Zijn eindtijd was zeer goed (± 22-23 minuten). Hij was dan terecht ook zeer tevreden met het resultaat.
Voor mij begon de buikloop al 's-middags om drie uur. Samen met Joop, Jan en Hans zijn we begonnen alles gereed te zetten. De kraampjes stonden eral, maar er moest nog veel gebeuren:
- start doek ophangen (moeilijke konstruktie gebouwd omdat er geen g
eschikte bomen in de buurt waren);- finish boog van New Balance opblazen en vast tuigen;
- start gebied afzetten met paaltjes en lint;
- geluidsinstallatie klaar zetten en aansluiten;
- route uitzetten (bij ieder kruising linten aanbrengen, ieder bocht voorzien van een pijl en de kilometer aanduiding ophangen)
- waterpost inrichten;
- reclame doeken ophangen;
- wedstrijd klok plaatsen;
- teveel om op te noemen....
Om 18:00 moest ik snel mijn rol als parkeerwacht gaan vervullen. Opdracht: probeer zoveel mogelijk auto's op zo'n klein mogelijk gebied te proppen. Vanaf half zeven kwamen de auto's in grote getale aan. Gelukkig is er veel parkeergelegenheid langs de weg. In een oude Volvo kwam een wel zeer prominente loper aangetuft: Haagse Aadje de Mos. "Heb je goed getraind Aad?", vroeg ik hem." "Mwahh, is nie naudag. Ik laup maah ach kilaumeitâh want ik mot op tèd thùis zèn voâh ut foebele." Hij zou zich lelijk vergissen, maar daarover straks meer.
Om 18:50 uur heb ik me naar mijn post op het parkoers gespoed. Mijn volgende functie was die van parkoers wachter. Gewapend met een rode vlag moest ik de lopers de goede kant opsturen en opdringerige fans (en auto's) op afstand houden. Twee minuten te vroeg vertrok de groep voor de 12 en 16 km. Tsjonge, wat een grote groep was dat. Errug druk. Een paar minuten later al werd de groep van 4 en 8 km weggeschoten. Veel te vroeg, tot grote woede van zo'n 20-tal dames die in de rij voor het toilet stonden. Met enige achterstand en flink (terecht) vloekend kwamen ze voorbij mijn post. Ook Roos kwam op achterstand voorbij. Ze had zich er veel van voorgesteld, maar nu moest ze al met een paar 100 meter achterstand beginnen. Erg jammer, maar uiteindelijk toch in een knappe tijd over de finish gekomen.
Wachten duurt lang. Het parkoers raakt steeds leger, maar je hebt geen idee wie de laatste is. Of toch wel. Hij kondigt het zelf al aan, onze Haagse Aad: "Ik ben de laaste, nog eivetjes...". Inderdaad, Aad heeft er veel plezier in en heeft besloten om er een lange duurloop van te maken. Niet zo zeer lang wat betreft de kilometers, maar meer lang voor wat betreft de tijd. Uiteindelijk finished hij, onder luid applaus, na 1:44 uur.Nu snel alles opruimen en op naar de Mispelhoef alwaar weer een geslaagde editie van de grote buikloop geëvalueerd wordt onder het genot van een Moreeke.
posted by Peerke @ 7:08 PM,
,
Koffieavond
Wednesday, April 26, 2006
Gisterenavond was het zover. Na bijna 2 weken van inactiviteit weer de eerste meters hard gelopen. 's-Middags was ik nog bij de osteopaat geweest en die gaf me groen licht om te gaan lopen. Vol verwachting gestart met de warming up, dat ging goed. Tijdens de oefeningen ben ik door gegaan met inlopen omdat ik bang was dat ik door al het gehuppel weer geblesseerd zou raken. Voor de duurloop ben ik met groep 4 meegelopen. Na enige vertraging, de trainer heeft zijn troepen toegesproken, zijn we op pad gegaan met als opdracht:
- 8 min inlopen;
- 3-4-3 afwisselend (D2,D3,D2) met 3 minuten pauze;
- 8 minuten serie pauze;
- 3-4-3 idem;
- terug naar de baan.
Tijdens de eerste versnelling begon ik alweer pijn in de knie te krijgen. Toen heb ik besloten om maar af te draaien en terug naar de baan te lopen. Uiteindelijk heb ik zo toch nog 45 minuten kunnen lopen.
Nu, de dag erna, is de knie nog steeds een beetje pijnlijk. Ik wacht totdat de pijn weg is (ik hoop vrijdag) en ga dan weer een stukje lopen. Het valt niet mee.....
Na de training was er de maandelijkse koffie avond. Tijdens de koffieavond worden de jarige toegezongen en worden de PR's van de afgelopen maand beloond met een Mars.Ik mocht een Mars ontvangen voor mijn PR op de marathon....
Intermezzo:
De Mars reep viert binnenkort haar 70-jarig lustrum in Europa. En vanaf de eerste dag van zijn bestaan heeft de reep consumenten verleid tot het eten van gevulde chocoladerepen. Voor het eerst in de geschiedenis was een chocoladereep gevuld met lagen noga en caramel. Aan het begin van de 20ste eeuw werd chocola overwegend geproduceerd in eenvoudige, massieve blokken. Daardoor heeft Mars ook wel het predikaat 'moeder der candybars'.
Wie had gedacht dat een reep die in de keuken van een enthousiast snoepmaker ontwikkeld werd zo'n wereldwijd succes zou worden? Waarschijnlijk de ontdekker zelf. Frank C. Mars begon in 1911 met het produceren en verkopen van snoepgoed.
De keuken was al snel te klein voor de grote vraag en de eerste fabriek zag het daglicht in Minneapolis in Minnesota Amerika. Frank C. Mars bleef experimenteren en deed in 1923 een gouden ontdekking. Het lukte hem om de in Amerika zeer populaire milkshake om te zetten in een vaste reep.Deze reep introduceerde hij onder de naam Milky Way. Amerika was verkocht. Het bedrijf van Frank Mars verhuisde naar Chicago en kreeg de naam Mars Inc.
Vandaag nemen Robin en Karin deel aan de grote beekloop. Robin begint al een echte loper te worden: hij klaagt al over pijntjes hier en daar. Dat zit dus wel snor.
Het belooft een drukke editie te worden dit voorjaar. Normaal zit het aantal voorinschrijvingen omstreeks de 450 deelnemers, gisteren stond de teller al op 720 voorinschrijvingen. En dan te weten dat er in de voorgaande jaren op de dag zelf ook nog 200-300 inschrijvingen bij kwamen.
posted by Peerke @ 10:17 AM,
,
Run for Glory
Sunday, April 23, 2006
Nog twee dagen en dan verwacht ik niets minder dan een wonder van de osteopaat. Het is dan
namelijk koffieavond bij PSV atletiek en ik heb besloten om dan bij groep 3 of 4 mee te gaan trainen. Echter, dan moet Jeroen eerst een klein wonder verrichten met mij knie. Het wordt de hoogste tijd om weer iets te gaan doen: ik ben al 3 kilo bij gekomen de laatste week. Hebben we in ieder geval weer iets om er vanaf te trainen.Het weekend begon gisteren met een bezoekje aan de baan. Nadat ik Robin had afgezet voor zijn eerste handbal wedstrijd (25-4 verlies, foei) ben ik gaan kijken naar de inspanningen van mijn clubgenoten. Carla was 's-ochtends hardlopend naar de baan gegaan en was bij mijn aankomst lekker aan het intervallen. Zag er allemaal erg soepel uit. Het programma was:
- 600 m op halve marathon tempo;
- 200 m rust;
- 400 m (100m HM tempo, 200m snel, 100 uitlopen);
Hans van Dinther was in zijn element en snelde weer als vanouds over de baan. Hopelijk is het sukkelen met zijn luchtwegen nu over.
Eenmaal thuis gekomen snel naar de winkel gelopen om wat lekkers voor bij de koffie te halen voor het bezoek van mijn vader en Liny. Gisteren had ik in een enthousiaste bui alle soesjes (zie de 3kg toename) opgegeten, die eigenlijk voor het bezoek van Opa bedoeld waren. Samen met het bezoek door het winkelcentrum Woensel gewandeld, alwaar door Carla een tuinset gescoord werd: weer € 250,00 lichter. Nu nog goed weer......
Pa vertelde dat zijn PC kapot was en vroeg of ik 'm wilde maken (herinstallatie waarschijnlijk). Dat moest dan maar meteen morgen (zondag) gebeuren.
De zondag begon eerst met het kijken naar de London marathon. De BBC is een kei in het maken van goede reportages en live verslaan van evenementen. Erg genoten. Een erg leuk aspect was de deelname van 13 mannen/vrouwen die tot een half jaar geleden erg weinig met sport op hadden. Elk van deze personen had wel iets ergs mee gemaakt van het overlijden van een kind tot het overleven van borstkanker. Allemaal doorzetters dus.
The 13 Run for Glory candidates are:
Dean Smith, a financial adviser who is struggling to come to terms with his stepson's suicide - running for The Samaritans / If U Care Share Campaign
JJ Luck, a 41-year-old party animal who has survived breast cancer - running for Breast Cancer Care
Clint Walters, a young man who wants to show the world that living with HIV is possible - running for Health Initiatives
Linda Ball, whose son has Muscular Dystrophy and she wants to raise awareness for the disease - running for Muscular Dystrophy Campaign
Jerry Hodgson, a grandfather and former Royal Marine who is battling a virus that can cause paralysis - running for The Musgrove Special Baby Care Unit, Taunton Hospital
Julia Kerslake, a separated mum of two who is trying to rebuild her life after breast cancer - running for The Bob Champion Cancer Trust
Steve Dale, a bereaved accounts clerk who wants to date again - running for CRY
Preeti Brar, an overweight graduate who has always been bullied - running for ChildLine
John Dawson, a former investment banker who became visually impaired after a serious road accident - running for the Greater London Fund for the Blind and Merton Sports and Social Club for the Blind
Michelle Thomas, a chain-smoker who wants to change her current lifestyle - running for Number 28, a National Children's Homes' project
George Ikediashi, an overweight law graduate and drag queen - running for Shine Theatre Trust
Sarah and Jeremy Allen, Sarah and Jeremy, have been married for 33 years and believe the only way they will succeed in completing the marathon is to do it together - running for The Guy Hilton Asthma Trust and The Alzheimer's Trust
Het grootste deel van de dag echter op de Boukoul doorgebracht met het repareren van de PC van mijn vader. Inderdaad een volledige herinstallatie van de PC, want het apparaat zat vol met Spyware en virussen. Ben benieuwd hoe lang ie nu weer meegaat....
posted by Peerke @ 9:24 PM,
,
Lopeloos
Friday, April 21, 2006
Weer een lopeloze dag, je zou bijna een hopeloze dag zeggen. Maar dat gaat natuurlijk iets te ver. Het broeien heeft niet meteen het gewenste resultaat gebracht, .... misschien vanavond nog eens herhalen. Dit weekend laat ik alle trainingen schieten (baan training en lange duurloop). Het meest pijnlijke vind ik nog wel dat ik nu niet kan profiteren van alle training die ik gedaan heb als voorbereiding op de marathon. Straks kan ik weer bijna opnieuw beginnen.
De Grote Beekloop van woensdag a.s. loop ik ook niet, ik heb Joop Broeders aangeboden om te helpen met de organisatie. 's-Middags wordt er al begonnen met het uitzetten van het parcours en het opzetten van de stands in het start en finish gebied. 's-Avonds is het dan helpen bij de uitgifte van de startnummers. Dit heb ik vorig jaar al even gedaan, en meteen krijg je een goed beeld van wat er allemaal op je afkomt: "Mijnheer, ik heb wel betaald maar mijn nummer zit er niet bij.... ", etc. Lijkt me wel een keer leuk om alles vanaf de andere kant mee te maken.
.jpg)
Vandaag was het heel erg mooi weer. Bjorn had dan ook de hele garage leeg gehaald en op het gras uitgestald. Je hebt er dan geen kind aan, hij vermaakt zich uitstekend. Vooral het verplaatsen van het zand uit de zandbak naar willekeurige plekken in de tuin is een favoriete bezigheid.
Morgen is het voor Robin de eerste handbal wedstrijd in de C-jeugd.
Na het zo succesvol verlopen afgelopen seizoen, zal het nu wel tegenvallen. De meeste tegenstanders zijn 2-3 jaar ouder en dat zal hij wel gaan merken. Vlug nog even naar stad geweest om een paar kniebeschermers te kopen. Maar dat valt vies tegen: nergens te krijgen. Uiteindelijk maar een paar besteld in een sportwinkel op de Schootsestraat: model Rucanor Smash II. De levering kan nog wel even op zich laten wachten.
posted by Peerke @ 6:57 PM,
,
Broeien
Thursday, April 20, 2006
Het valt niet mee. Het weer begint steeds beter te worden en overal kom ik mensen tegen die aan het hardlopen zijn. Carla kwam gisterenavond dol enthousiast terug van haar loopavontuur: "geweldig, ik heb super gelopen..". Ik wil het allemaal niet horen en niet zien, totdat ik zelf weer kan lopen. Mijn knie blijft me parten spelen. Ik heb me er al bij neergelegd dat het dit weekend ook niets wordt. Het moet niet te lang duren, want dit is niet goed voor mijn humeur.
Na het weekend heb ik een afspraak bij de osteopaat staan. Hopelijk kan hij het genezingsproces een duwtje geven. Vanavond probeer ik in ieder geval te broeien.
Intermezzo (broeien):
's Nachts doe je een broeiverband om je been: een vochtige warme doek om je onderbeen, afdekken met taft of met een plastic zak en vastzetten met een zwachtel. De vochtige doek gaat broeien en vochtige warmte dringt diep door. Dit verband laat je de hele nacht om je been zitten.
Wat wel geholpen heeft is dat we al twee dagen een (bijna) volledige nacht hebben kunnen doorslapen. Bjorn bleek inderdaad een fikse middenoor onsteking te hebben, waarvoor hij nu antibiotioca heeft gekregen. In combinatie met een zetpil zorgt dat er in iedergeval voor dat we nu kunnen doorslapen.
Toch maak ik me enigzins zorgen over de c
onstructie van zijn hoofd. Op mijn vraag waar hij de "herbie auto" (een kever met nummer 53 op de motorkap) had gekregen, antwoorde hij: "Zeg jij maar pappa, ik weet het niet meer want de wind heeft het uit mijn hersens geblazen.....".Misschien moet ik hier en daar wat anti-tocht kit gaan aanbrengen.
posted by Peerke @ 10:57 AM,
,
Geen lunch nodig met Pasen
Monday, April 17, 2006
Het paasontbijt, zowel op de 1e als de 2e Paasdag, was geweldig en veel. Zo veel zelfs dat we de lunch op beide dagen hebben kunnen overslaan. Op 1e Paasdag was dat geen probleem omdat we nog een vol middag programma hadden. Eerst even naar de Boukoul bij Tante Annie en Ome Jan langs. In de auto had Robin het nog gehad over de lekkere vlaai die Tante Annie altijd zelf maakte..... "misschien moet ik haar wel vragen om voor mijn verjaardag ook zo'n lekkere vlaai te laten maken..", mijmerde hij hardop. Eenmaal aangekomen viel hij meteen met de neus in de boter...of beter gezegd: de vlaai. Hij at twee lekkere stukjes met veel smaak op.
Hierna door naar Swalmen om samen bij Karin en kidz de koekjestrommel te plunderen. Sinds een paar maanden is Karin ook aangestoken door het hardloop virus. Ze heeft al flink getraind en wil graag deelnemen aan de Grote Beekloop. Om het voornemen meteen om te zetten in daden heb ik haar onmiddellijk ingeschreven.
Als laatste stond de verjaardag van Ans op ons lijstje. Deze vrolijke tippelaarster had op eerste paasdag met gemak weer een aflevering van de Kennedymars voltooid. Knap hoor. Het huis zat al vol met visite toen we aankwamen. Ook nu kwam het wel goed uit dat we de lunch hadden overgeslagen, want er stonden een aantal stukken heerlijke vlaai te wachten.
Jeffrey, de zoon des huizens, was druk bezig met het arrangeren en componeren van een muziekstuk (Rock Opera). Van wie hij het talent heeft is onduidelijk, maar hij heeft het wel. Ik verwacht binnen enkele jaren wel een stuk op Broadway van hem....
Op tijd naar huis want de hond was thuis gebleven. Ze was dus erg blij dat we er waren en wilde meteen haar blaas en darmen gaan legen. Omdat we de lunch al hadden overgeslagen is Carla (op de fiets!!!) chinees gaan halen. Het restant eten we zo meteen op (2e Paasdag).
Tijdens het eten melde Robin en passant dat hij, je weet wel "dat vieze gedoe" niet ging doen voordat hij getrouwd was. "Dus, geen sex voor het huwelijk?" vroeg ik, omdat ik het duidelijk wilde weten. "Inderdaad Pap!" was het resolute antwoord. Hmm, geen slecht uitgangspunt voor een jongen van bijna 10. Zal nog wel veranderen, vrees ik.
Tweede paasdag is een luie dag. De speelkamer is opgeruimd, de boom in de tuin is gesnoeid en ik heb een poging gewaagd om de rolhordeur te repareren. Het resultaat was een gang naar de Gamma om een nieuwe deur te halen. Gelukkig gaf de Gamma 15% korting (alleen op 2e Paasdag), dus viel het nog mee.Wat later op de dag heb ik toch besloten om te gaan lopen. Mijn knie voelde goed, het weer was goed (een beetje veel wind) dus gaan met die banaan. Na exact 11:50 was het voorbij met de pret. Mijn rechterknie begon weer stijf te worden en steeds pijnlijker. Na 14 minuten ben ik gestopt, omgedraaid en naar huis gelopen. Erg vervelend dat het niet mogelijk blijkt om de marathon conditie vast te houden en om te zetten in leuke resultaten. Ik probeer het aan het eind van de week nog een keer, anders zit er niets anders op om een bezoek aan de Jeroen van Duursen te brengen.
Zoals al geschreven gaan we nu het restant van de Chinese maaltijd op peuzelen.
posted by Peerke @ 3:58 PM,
,
Familie training
Saturday, April 15, 2006
Vanochtend begon met een gezamelijke training op de baan bij PSV. En met gezamelijk bedoel ik de hele familie. Ik was van huis uit gestart en naar de baan gelopen. Aangekomen op de baan zag ik Carla met de kids al lopen. Robin had zich in sporttenue gehuld en ging samen met mij enkele rondjes lopen. Robin is ingeschreven voor de Grote Beekloop en moet dus trainen. Zijn opdracht was om vandaag minimaal 10 rondjes te lopen. Bjorn, in trainingspak, heeft aan de hand van Carla ook een heel rondje gelopen. Erg knap.
Met pappa ging het beduidend minder. Nadat ik lekker ingelopen had kreeg ik halverwege last van mijn rechterknie. De knie werd langzaam stijver en stijver, totdat het pijn begon te doen. Op advies van de trainster (Agnes) ben ik naar de kantine gegaan en heb ik er een "ice pack" op gedaan. Shit! Ik hoop dat het morgen geneest zodat ik maandag weer wat kilometers kan gaan maken. Ik wordt nog lui en dik op deze manier.'s-Middags op visite geweest bij Opa Piet en Oma Betsy. De paashaas was geweest en had behoorlijk wat snoepgoed en eieren achtergelaten. Binnen no time was al dit lekkers vakkundig door de boys opgespoord en in beslag genomen.
Paashaas iets later dit jaar...
Morgenvroeg staat een lekker ouderwets paas ontbijt op het programma: ik kan me er nu al op verheugen.
Groeten en prettige paasdagen.
posted by Peerke @ 7:47 PM,
,
Marathon Day - dag 3 (zondag 9 april)
Thursday, April 13, 2006
Om 5:50 uur sta ik op om een snelle douche te nemen. Met het hotel hebben we kunnen regelen dat we al om 6:30 uur kunnen ontbijten (geweldige service). Na lang wikken en wegen besluit ik in de korte broek te gaan lopen, Huub gaat in tights.
De grootste vijand van een loper zijn de darmen. Die moeten leeg voordat je aan een wedstrijd begint. Met veel moeite ben ik al twee keer naar de WC geweest, voordat we om 7:30 uur naar de start lopen. Het is er al druk en we lopen meteen het startvak in: dat wil zeggen Huub in het gele vak en ik in het blauwe vak. Het wachten begint. Bij de ingang van het startvak kreeg iedere loper een geel marathon hoedje. Het is de bedoeling dat iedereen tijdens de start dit hoedje opzet, om zo een gele zee van lopende mensen te vormen.
Tegen 8:15 uur voel ik de eerste aandrang om naar het toilet te gaan alweer komen. Ik kan echter nergens naar toe. Het gaat wel weer over, praat ik mezelf moed in. Om 8:45 uur is het zover. Gezamelijk wordt er door 35.000 man/vrouw in het frans afgeteld van 10 naar 1. Na een kleine 3 minuten passeer ik de startstreep en is mijn tweede marathon eindelijk begonnen. Het begin gaat lekker en ik kan redelijk doorlopen. De eerste km gaat in 4:47 min en na 5 km ben ik 23:30 min onderweg. Niet te langzaam, zeker niet te snel. Maar dan begint de aandrang serieuzer te worden en de eerste buikkrampen volgen al. Het komt wel goed, denk ik bij mezelf. De 10 km worden net binnen de 48 minuten afgelegd. Dat moet beter kunnen en de bij de 15 km is er een minuutje afgehaald (1:12 min). Echter, nu beginnen de maag krampen wel heel erg op te spelen. Even overweeg ik om langs de weg te gaan zitten en mijn achterste met het marathon petje af te vegen. Deze gedachte laat ik maar snel varen, maar ik raak wel in een behoorlijke dip en voel me steeds zieker worden. Bij de 18 km gaat het niet meer en ga ik op zoek naar een toilet. Wonder boven wonder staan er twee mobiele toiletten opgesteld, die echter bezt zijn. Wachten dus. Als ik uiteindelijk van het toilet afkom heb ik een kleine 3 minuten van mijn tijd verspeeld.
De 21,1 km gaan in 1:45:00 min. Weg mijn voorsprong op het voorgenomen schema. We lopen door en halen de 30 km in 2:30:00. Het gaat nu moeilijk, mijn maag blijf opspelen en nu begint ook mijn linkervoet weer pijn te doen. Het is niet mijn dag, zoveel is wel duidelijk. Nu moet ik proberen het verlies te beperken en tevreden zijn met het uitlopen. Uiteindelijk finish ik na een slopend laatste uur in 3:39:42.
Lessons learned:
- loop nooit een marathon met als doel een goede tijd in een aantrekkelijke stad;
- dagen voor de marathon zijn om te rusten, en niet om de toerist uit te hangen;
- neem je voeding serieus: alleen hamburgers met friet eten is niet aan te raden;
- als je niet 100% bent is het leveren van een prestatie onmogelijk;
- en als laatste: heb er geen spijt van als je je niet gehouden hebt aan het bovenstaande :-)
De laatste regel zorgt er voor dat ik er toch een goed gevoel aan over hou. Ik heb genoten van Parijs en daarbij een marathon gelopen.
Na de finish snel naar het hotel gegaan en naar huis gebeld. Daar hadden ze flink meegeleefd en zich een beetje zorgen gemaakt over het verval. Na een lekkere douche en een korte rust (op het bed naar een stukje Parijs-Roubaix kijken) zijn we weer de toerist gaan uithangen.
Met de metro zijn we naar La Defense gegaan (nieuw zakendistrict van Parijs). Met de lift zijn we de Grand Arch opgegaan. De hoog gespannen verwachtigingen vielen een beetje tegen. Het uitzicht was niet zoals we verwachten. De ruimte waar we vrij konden rondlopen was door rennovatie werkzaamheden beperkt. Nadat ik een bezoek aan het toilet gebracht had zijn we weer afgedaald. Halverwege de esplanade (een soort boulevard) kreeg ik een koortsaanval. Een toiletruimte in de buurt was erg wenselijk. Gelukkig was er een mall in de buurt waar de plaatselijke hamburger gigant open was.Omdat ik me beroerd bleef voelen zijn we naar het hotel terug gekeerd.
Later op de avond zijn we nog richting de Seine gelopen waar we uiteindelijk op een bankje onder Eifeltoren genoten hebben van het licht spektakel.
posted by Peerke @ 11:08 AM,
,
The day before - dag 2 (zaterdag 8 april)
Parijs kan heel verradelijk zijn. Het is een ongeschreven wet dat je de dagen voor de marathon veel rust moet nemen, en je lichaamsbeweging moet beperken tot een minimum. Echter, dan moet je je niet bevinden in een stad als Parijs.Ook nu weer trap ik er in. 's-Ochtends gaan we via de Tuilleries (tuinen van het Louvre) naar de Notre Dame. We willen dit perse in de ochtend doen vanwege het aanwezige licht om zo mooie foto's te kunnen maken. Er mogen maar 50 personen per keer naar boven. Dus een lange rij wachtende is dan snel gevormd. Na een half uurtje mogen we dan eindelijk naar boven over de smalle draaitrap. Onderweg naar de top moeten we 422 trappen overwinnen.
Na een paar minuten klimmen en draaien moeten we verplicht stoppen in een ruimte waar allemaal koopwaar tentoongesteld is. Nadat een aantal Amerikanen hier hun aankopen hebben gedaan mogen we door naar het middengedeelte: dit is het gedeelte tussen de twee torens in. Van hier hebben we een prachtig uitzicht over de stad. Voor de laatste klim naar boven moeten we weer wachten. Nu totdat iedereen van de voorgaande groep de toren verlaten heeft. De reden is dat het wel een heel smalle trap betreft en passeren onmogelijk is. Het wachten wordt beloond met een werkelijk uniek uitzicht.Na deze flinke beklimming zijn we wel toe aan een rustpauze. Op het Ile St. Louis liggen een aantal mooie kroegjes met terras. Omdat Huub meteen naar WC moet besteld hij in het voorbijgaan een koffie. De ober knikt ja en verdwijnt onmiddellijk naar binnen om twee koffie te brengen inclusief een rekening van € 16,25. Gezien het bedrag heb ik voor het eerst in 20 jaar maar weer eens koffie gedronken....BRrrr.
Vervolgens zijn we naar het prachtige park Buttes-Chaumont geweest. Dit is een park met veel groen, hoogteverschil en water. Werkelijk prachtig. Hier komen we ook ontzettend veel trimmers tegen die zich op de heuveltjes in het zweet werken. Net buiten het park nuttigen we onze lunch bestaande uit een authentiek frans stokbrood (en een eclair voor mij).Intermezzo:
Parc des Buttes-Chaumont (Paris 19e)During the 1860s, Baron Haussmann converted this hilly site from a garbage dump and quarry -- with gallows at its foot -- into beautiful English-style gardens, replete with a lake and man-made island, a Roman-style temple, waterfall, streams, and footbridges. Today, in summer, visitors will also find boating facilities, donkey rides, and sun worshipers on the beautifully kept lawns.
Na de lunch gaan we naar het parc de la Villette. Dit is een groot gebied met daarop een verscheidenheid aan attracties (waaronder de GEODE). In de grote hal is een tentoonstelling over Star Wars ingericht. Als Robin mee was geweest dan hadden we hem de rest van de trip niet meer gezien. Na een flinke wandeling door het park besluiten we dat het welletjes is geweest, en gaan we in de wijk de Marais iets eten.Intermezzo:
Parc de la Villette (Paris 19e)Until the 1970s this 130-acre site, in an unfashionable corner of northeast Paris, was home to a cattle market and abattoir (slaughterhouse). The site was transformed into an ambitiously landscaped, futuristic park with sweeping lawns, a children's playground, canopied walkways, a cinema, two museums, brightly painted pavilions, and a state-of-the-art concert hall -- the Cité de la Musique.
Na het eten gaan we terug naar ons hotel. De wekker wordt op 06:00 uur gezet en we doen een dappere poging om te gaan slapen.
posted by Peerke @ 10:44 AM,
,
Par(ad)ijs - dag 1 (vrijdag 7 april)
Wednesday, April 12, 2006
Pappa, ik wil mee met jouw naar Paradijs. Dit waren de laatste woorden van Bjorn voordat ik de auto instapte om de medereizigers op te gaan halen. Eigenlijk is die verspreking niet eens zo slecht, want Parijs is inderdaad een mooie stad om te verblijven. Even na 9:00 uur togen we vol goede moed naar Parijs. De reis verliep voorspoedig. Op de inmiddels vast rustplaats, laatste rustplaats voor de Peage, hebben we even halt gehouden om voedsel en water in te slaan. Het laatste stuk over de Peage (tolweg) is altijd een genot: goede brede weg en weinig verkeer.
De parkeergarage Port de La Chapelle in Saint Denis stond er nog. Ze zag er nog verwaarloosder uit dan de laatste keer, maar we besloten het er maar toch op te wagen. In de metro meteen een carnet (10 metro kaartjes) gekocht en snel op weg naar het hotel om de zware tas kwijt te worden. Het hotel lag aan de avenue Marceau, een zeer geschikte lokatie omdat het maar 500m wandelen was naar de start van de marathon. De kamer was niet ruim maar netjes. Gelukkig hadden we de beschikking om twee losse bedden, hetgeen het slaapcomfort ten goede kwam.
Na installatie zijn we snel met de metro naar de Expo gegaan. Dit enorme hallencomplex ligt helemaal aan de rand van Parijs, en het duurde dus even voor we daar aankwamen. Huub wist uit ervaring dat het op zaterdag heel druk kon zijn met allemaal lopers die hun nummer komen afhalen. Anders dan in Nederland krijg je het nummer niet opgestuurd, je moet het persoonlijk gaan afhalen. Eveneens moet je een medische verklaring kunnen overleggen dat je in een fysiek goede conditie verkeerd om de marathon te kunnen voltooien. Na de plichtplegingen kom je in de grote expo ruimte waar leveranciers proberen de nieuwste spullen te slijten. Ook opvallend was het grote aantal reclame stands van andere marathons. We hebben nog even staan praten met de nederlandse dames van de ING Amsterdam marathon.
Nadat alle formaliteiten waren vervuld zijn we de stad ingegaan. De eerste stop was de St. Sulpices kerk (bekend van de Da Vinci code). Hier zijn we op zoek gegaan naar de tekens zoals beschreven in het boek (S en P in de glas-in-lood ramen, en de lijn dwars door de kerk). Vervolgens zijn we dieper de wijk St. Germain ingedoken. Dit is een erg toeristisch gebied met veel winkeltjes en restaurantjes. 
Bij de Seine aangekomen zijn we richting de Notre Dame gelopen. In de kerk was het een drukte van jewelste. Wat me opviel was dat tijdens de dienst de toeristen gewoon rond mochten lopen en fotograferen. De opgang naar de toren, waar we eigenlijk voor gekomen waren, was helaas al gesloten. In een nabijgelegen restaurant (in de wijk Marais) hebben we wat gegeten. Hierna hebben we afscheid genomen van Vladimir (we zagen Vladimir pas bij het vertrek weer terug) en zijn we te voet terug gelopen naar het hotel. Achteraf bezien is dit natuurlijk niet zo slim, maar het was wel een hele mooie wandeling langs de Seine, rue de Rivoli, place du Concorde en de Champs d'Elysees.
posted by Peerke @ 10:16 AM,
,
Effe snel
Thursday, April 06, 2006
Effe snel een update. Het was een beetje hektisch deze week.
Gisterenavond kreeg ik een telefoontje of ik wilde invallen als crisismanager op het werk. Ik doe dat werk al geruime tijd niet meer, maar er was nood aan de man. Dat kostte me dus een groot deel van de avond (en het voetbal).
Gistermiddag (woensdag) heb ik mijn laatste loopje voor de marathon gedaan. Rustig, niet meer dan 6 à 7 km. Ging redelijk, we zien wel hoe het gaat in Parijs. Ik heb genoeg trainings kilometers gemaakt, nu gewoon proberen te genieten van de wedstrijd. Als ik eerlijk ben, zal ik tevreden zijn met iedere tijd onder de 4 uur.
Nog een paar uurtjes slapen en dan gaan we op weg naar Parijs. Vanavond de auto een beetje gepoetst. Hierbij hulp gekregen van onze eigen klusjesman: Bjorn. Gewapend met hamer en een tang kwam hij richting auto gelopen om te helpen. Nadat de auto "gekuisd" was, zijn we samen gaan tanken. Omdat ik mijn regenkleding vergeten was ben ik nog even op kantoor geweest om het op te halen. Bjorn mee naar binnen en hij mocht even op het "pappa" kantoor en in de "pappa" stoel zitten om te computeren. Hij was zo trots als een hond met zeven staarten.
Zo, de tas is gepakt, papieren klaar gelegd, lekker naar bed en morgen vroeg op pad.
Na Parijs volgt weer een volgende update.
posted by Peerke @ 8:18 PM,
,
Zwanger ?
Monday, April 03, 2006
Nee, dat niet. Maar toch mag ik een echo laten maken in diagnostisch centrum. Vandaag overleg gehad met de dokter. Hij vond het vreemd dat er nog steeds bloed bij de urine zit, vooral na een duur inspanning. Indien de echo geen uitsluitsel geeft wordt ik doorverwezen naar de urinoloog (tegenovergestelde van urino zei de waarheid..).
De dag begon al vroeg: om 05.00 uur om precies te zijn. Bjorn kwam ons vertellen dat hij bij ons in bed wilde. Als ervaren ouder weet je onmiddellijk.....niet toegeven. Dus werd hij gedwee terug het bed in gedreven. Maar dat zinde Bjorn niet, dus begon hij te huilen.
"Ben eens stil", zei ik."Dat kan niet pappa, zie je niet dat ik aan het huilen ben?"
"Stop er dan mee..."
"Ik stop pas als ik bij mamma in bed lig.."
Na een half uurtje begon het spel opnieuw.
"Au,au,au.... ik heb oorpijn..".
Als er ervaren ouder weet je onmiddellijk.....toegeven. Dus werd hij in bed gehaald. De oorpijn bleek echter niet gespeeld te zijn.
"Heb je veel pijn?"
"Ja, mijn oortje doet heel veel pijn.."
"Moet je een zetpil hebben om te pijn te verzachten"
"Ja, maar de zetpil niet in mijn oortje stoppen, maar in mijn kontje..."
Ik geef je het te doen om half zes in de ochtend. Vader en moedertje spelen is niet zo gemakkelijk.
In de middag pauze snel naar Jeroen geweest voor een laatste behandeling. Mijn nek en rug zitten nog behoorlijk vast, en er is flink wat kneedwerk nodig om het allemaal soepel te krijgen. Na de behandeling glij ik dan ook zo soepel als een loden deur van de behandel tafel af.
Nadat het werk is gedaan snel naar het winkelcentrum Woensel om de reis papieren af te halen bij een filiaal van D-reizen. Une chambre pour deux avec petit dejeuner. Alles blijkt in orde, gelukkig. Nu nog hopen dat ze niet weer gaan staken die gekke Fransen.
Nog even het weer controleren:
Zondag 9 april: 9 / 2 gr C. met af en toe regen.
posted by Peerke @ 7:50 PM,
,
Laatste loodjes
Sunday, April 02, 2006
Dit weekend stond in het teken van de laatste trainingskilometers. Op zaterdag een baantraining bij PSV en op zondag de laatste duurloop (19km) samen met Huub.
Ook deze week ben ik op zaterdag lopend naar de baan gegaan. Omdat het een rustige week was, volgens het schema, volgde er een relaxte training:
- 7 minuten lopen, 2 min rust, 5 minuten lopen, 2 minuten rust (rondje baan en stuk met trappen buiten de baan)
- 7 minuten lopen (op de baan, tweetallen in tegengestelde richting)
Alleen het laatste deel heb ik gas gegeven. Ik vond het erg knap van mij dat ik rustig aan gedaan heb. Na afloop thee met nougat (Brigitta was jarig) en naar huis om te douchen.
We hadden gepland om de middag in de tuin te gaan werken, maar het weer zat niet mee (of wel, het is maar hoe je het bekijkt). Carla was wel al vlijtig begonnen. Gewapend met een emmer, bezem en snoeimes ging ze in haar regenoutfit aan de slag. De hond was zoveel vlijt niet gewend en begon flink te blaffen: indringer in de tuin, moest ze gedacht hebben. Het koste heel wat overtuiging om Dusty rustig te krijgen en haar duidelijk te maken dat de indringer "het vrouwtje" was, getroffen door een zeldzame bui van vlijt.
Omdat het weer niet echt veel beter werd zijn we maar zuidwaarts getrokken, naar de Boukoul om precies te
zijn. Pa, wilde een nieuwe printer en vroeg of ik mee ging naar een winkel in Beesel: RoRo genaamd. Het kleine winkeltje werd gerund door de voorzitter van de plaatselijke harmonie. Dat was ook wel te horen: op de achtergrond schalde harmonie klanken uit de luidsprekers. Uiteindelijk na lang delibreren gekozen voor de HP 1410 all-in-one printer. Deze printer verruilde voor het luttele bedrag van € 79,00 van eigenaar (op het internet kost ie € 65,50.....). Volgens de voorzitter van de harmonie was dit een recent (laatste) model van HP. Het allerlaatste model zal hij bedoeld hebben, want op de site van HP stond de printer al niet meer op. Maar niet getreurd: eenmaal aangesloten werkte de printer als een zonnetje.Na een lekkere pasta maaltijd togen we met een vol gevoel weer huiswaarts.
Op zondag ochtend samen met Huub de laatste echte duurloop afgelegd. Het was een beetje guur (nat en veel wind), dus geen aangenaam loopweer. Maar ja, je hebt het niet voor het uitzoeken.
Het tochtje verliep voorspoedig (rondje Ekkersweijer, Best, Son en weer Ekkersweijer) en zonder problemen. Dit was twee jaar geleden tijdens de afsluitende training wel anders. Toen blesseerde ik me behoorlijk aan mijn voet en heb ik met veel pijn de marathon uitgestrompeld.
's-Middags naar de verjaardag van Marieke geweest. Omdat Marieke binnenkort op kamers gaat hebben we haar iets voor de uitzet gekocht (schort en pannelappen). Aangevuld met een aardappelmesje en een echte aardappel, om zo alvast te oefenen. Volgens haar ouders kon ze nog geen aardappelen schillen, laat staan koken.
Alweer bloed in de urine. De rug- en blaaspijn waren te hevig vanmiddag. Nog geen kruipen over de grond, maar ik kon toch niet stil zitten en wist me geen houding te geven. Uiteindelijk toch gezwicht en heb ik een zetpil (diclofenac) opgestoken. Na de marathon toch maar eens naar de dokter gaan.
Diclofenac behoort tot de groep geneesmiddelen die ontstekingsremmende pijnstillers worden genoemd. Ook komt u ze tegen onder de naam NSAID's. Het werkt pijnstillend, ontstekingsremmend en koortsverlagend.
Artsen schrijven het voor bij verschillende reumatische aandoeningen, zoals reumatoïde artritis, artrose en jicht, en bij koliekpijn, migraine, hoofdpijn, menstruatiepijn, koorts en andere soorten pijn.
posted by Peerke @ 5:37 PM,
,
